اثربخشي برنامه تاب‌آوري پنسيلوانيا بر علايم افسردگي، اضطراب، استرس، نگرش‌هاي ناكارامد و خوش‌بيني دانشجويان

Effectiveness of Pennsylvania resiliency program on depression, anxiety, stress symptoms, dysfunctional attitudes and optimism in university students

چكيده هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي برنامه تاب‌آوري پنسيلوانيا بر كاهش علايم افسردگي، اضطراب، استرس، نگرش‌هاي ناكارامد و افزايش خوش‌بيني در دانشجويان انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه و جامعه آماري 1200 نفر از دانشجويان كارشناسي ورودي سال تحصيلي 93-1392 دانشگاه شهيد بهشتي بود. از بين آن‌ها 34 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه جايگزين شد. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس افسردگي، اضطراب و استرس لاويباند، 1995؛ مقياس نگرش‌هاي ناكارامد ويسمن، 1979 و آزمون جهت‌گيري زندگي شي‌ير، كارور و بريگز (1994) بود. برنامه تاب‌آوري پنسيلوانيا گيلهام، جيكاكس، ريويچ، سليگمن و سيلور (1990) به‌صورت هفتگي طي شش جلسه دو ساعته در گروه آزمايشي برگزار و براي تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس و تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاكي از تاثير معني‌دار برنامه تاب‌آوري پنسيلوانيا در كاهش افسردگي (089/5=F، 031/0P < )، اضطراب (138/6=F، 019/0P < )، استرس (781/9=F، 004/0P < ) و نگرش‌هاي ناكارآمد (943/4=F، 033/0P < ) و افزايش خوش‌بيني (729/5=F، 023/0P < ) و ثبات اين برنامه در مرحله پيگيري بود. نتيجه‌گيري: به‌دليل تنش‌زا بودن شروع دوران دانشجويي و طبق نتايج اين پژوهش مي‌توان از برنامه پنسيلوانيا به‌عنوان روشي موثر در تقويت منابع روان‌شناختي و ارتقا بهداشت روان دانشجويان بهره‌مند شد.

Abstract Aim. Purpose of this study was to examine the effectiveness of Penn resiliency program to decrease symptoms of depression/ anxiety/ stress/ and dysfunctional attitudes and increasing optimism of students. Methods. Method study was experimental and adopted pretest-posttest control group design. A total of 34 undergraduate freshmen students among 1200 students in academic year 2013-2014 Shahid Beheshti University were selected using convenience sampling and randomly assigned to experimental and control groups. Study instruments included depression, anxiety and stress scale Lovibond, 1995; dysfunctional attitudes scale Weissman, 1979 and revised life orientation test of Scheier, Carver & Bridges (1994). The Penn program on a weekly basis during six two hour sessions was trained to experimental group. Data were analyzed using covariance and repeated measurement design. Results. Results of covariance indicated that Penn resiliency program was effective in decreasing scores of depression (F= 5.089, P < 0.031), anxiety (F= 6.138, P < 0.019), stress (F= 9.781, P < 0.004) symptoms and dysfunctional attitudes (F= 4.943, P < 0.033) and increasing optimism (F= 5.729, P < 0.023), in students and that their permanence was observed two months after the experiment. Conclusion. Because the starting student life is stressful, and as the results represented, Penn resiliency program can be beneficial for students as an effective way to Strengthening psychological resources and mental health promotion.