اثرات اجتماعي خشكسالي‌‌هاي كم‌دوام بر ساكنان جوامع روستايي: مطالعه موردي دهستان دودانگه در شهرستان بهبهان

Social Impacts of Short-term Droughts in Rural Areas: A Case Study of Dodangeh Sub-district, Behbahan County of Iran

نوسان هاي اقليم موجب افزايش وقوع خشكسالي در ايران شده و ارزيابي دقيق اين پديده را ضروري ساخته است. از آنجا كه بيشتر مطالعات بر مناطق داراي خشكسالي‌هاي شديد و مستمر متمركزند، پژوهش پيمايشي حاضر به بررسي اثرات اجتماعي خشكسالي‌هاي كم‌دوام بر مناطق روستايي اختصاص يافت و داده هاي آن از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي ساده جمع‌آوري و نسبت به تكميل پرسشنامه از 339 نفر از كشاورزان دهستان دودانگه شهرستان بهبهان اقدام شد. يافته‌ها نشان داد كه افزايش مهاجرت، كاهش فرصت ادامه‌تحصيل و كاهش بهداشت در مناطق داراي خشكسالي كم‌دوام كمتر مشاهده مي‌شود؛ با اين همه، كاهش فرصت ازدواج و كيفيت ‌زندگي، افزايش ساعات ‌كار و تضاد اجتماعي در اين مناطق نمود يافته است؛ همچنين، ميزان حمايت نهادهاي دولتي، سن، سابقه بهره‌برداري كشاورزي، تعداد دام و ميزان درآمد خانوار مهم ترين سازه‌هاي تعيين‌كننده اثرات اجتماعي خشكسالي شناخته شده‌اند.

As climate variability has intensified drought events in Iran, drought monitoring has become imperative. However, drought impact studies have mainly focused on severe-sustained and most prolonged droughts. Therefore, the aim of this research was to explore the social impacts of short-term droughts in rural areas. Survey research was conducted in Dodangeh sub-district, Behbahan county of Iran. Simple random sampling technique was used to collect a representative sample of farm households who had experienced drought. A total of 339 farmers were interviewed through a questionnaire. Study results indicated that increased migration and reduced access to education and health services were not experienced by many farm households; however, delayed marriage, reduced quality of life, increased workload and social conflicts were observed during the recent drought. Also, institutional supports, age, experience, animal size and household income were the drivers of social impacts of droughts.