تأثير حاد پروتكلهاي مختلف گرم‌كردن (ماساژ، كشش پويا، حس عمقي) بر توان بي‌هوازي، چابكي و انعطاف‌پذيري ورزشكاران مرد رشته‌ي واليبال

Acute effects of different warm up protocols (massage, dynamic stretching and proprioception) on anaerobic power, agility and flexibility in male athletes of volleyball player

با توجه به اهمیت و نقش گرم‌كردن، امروزه مربیان روش‌های مختلف گرم‌كردن را جهت بهبود عملكرد ورزشكاران خود انجام می‌دهند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر حاد سه پروتكل مختلف گرم‌كردن (ماساژ، كشش پویا، حس عمقی) بر عوامل منتخبآمادگی جسمانی در مردان رشته والیبال بود. سی و یك ورزشكار مرد رشته والیبال (میانگین سن 7/1 ± 2/21 سال، وزن 9/8 ± 1/72 كیلوگرم، قد 0/5 ± 5/180 سانتی‌متر) به صورت تصادفی در 4 گروه ماساژ، كشش پویا، حسی عمقی و كنترل تقسیم شدند. در جلسه‌ی اول، متعاقب5 دقیقه دویدن آهسته، آزمون‌های منتخب آمادگی جسمانی (توان بی‌هوازی، چابكی و انعطاف‌پذیری) در آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شد. در جلسه‌ی دوم، آزمودنی‌های سه گروه تجربی (متعاقب 15 دقیقه گرم‌كردن اختصاصی) و گروه كنترل، آزمون‌های آمادگی جسمانی مربوطه را مجدداً انجام دادند. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یك‌طرفه و آزمون تعقیبی توكی تحلیل شدند (05/0P<). نتایج نشان داد در آزمون چابكی، هر سه گروه تجربی نسبت به گروه كنترل به‌طور معنا‌داری عملكرد بهتری داشتند (05/0P<) و نتایج گروه حس عمقی به‌طور معنا‌داری برتر از گروه كشش و ماساژ بود (001/0P=). نتایج آزمون توان بی‌هوازی نیز در گروه حس عمقی و ماساژ به‌طور معنا‌داری بهتر از گروه‌های كشش پویا و كنترل بود (05/0P<). ضمن بهبود معنا‌دار انعطاف‌پذیری در گروه‌های تجربی نسبت به گروه كنترل، نتایج این آزمون نیز در گروه ماساژ نسبت به دیگر گروه‌ها به‌طور معنا‌داری بهتر بود (05/0P<). به نظر می‌رسد استفاده از تمرینات تخصصی گرم‌ كردن حس عمقی و ماساژ، نسبت به سایر روش‌های گرم‌كردن، می‌تواند باعث بهبود بیشتری در عملكرد ورزشكاران رشته‌ی والیبال گردد.

Regarding the importance and role of warm up, nowadays, coaches apply various methods to improve the performance of their athletes. The aim of the present study was to investigate the acute effect of three different warm up the protocols (massage, dynamic stretching, proprioception) on selected physical fitness factors in men’s volleyball players. Thirty-one volleyball players (Mean±SD: age 21.2±1.7 yr, weight 72.1±8.9 kg, and height 180.5±5.0 cm), were randomly divided into 4 groups: massage, dynamic stretching, proprioception and control groups. In the first session, following by five minutes of slow running, selected fitness tests (Anaerobic power, agility and flexibility tests) were measured. In the second session, experimental groups (after 15 minutes of specialized warm ups) and control group were performed the selected physical fitness tests. Data were analyzed using one way ANOVA, Tukeyʹs post hoc test with a significant level p