موانع خصوصي سازي امكانات ورزشي دانشگاه‌هاي دولتي ايران

The Barriers to the privatization of the sport facilities of the Iranian universities

هدف از این پژوهش، شناسایی و اولویت­بندی موانع خصوصی­سازی امكانات ورزشی دانشگاه‌های دولتی ایران بود كه با استفاده از روش پیمایشی به انجام رسید. نمونه‌ی آماری این پژوهش شامل اعضای كمیسیون اقتصادی و كمیسیون اصل 44 مجلس، كارشناسان سازمان خصوصی­سازی، اعضای هیئت علمی رشته­ های اقتصاد و تربیت ­بدنی دانشگاه­ های دولتی كشور، اعضای شركت شهرك­ های صنعتی، اعضای اتاق بازرگانی استان­ها و سرمایه­ گذاران شهرك‌های صنعتی بودند كه به‌صورت هدفمند از اضلاع مثلث خصوصی­ سازی انتخاب شدند. روش­های كیفی و كمی شامل مطالعۀ ادبیات پژوهش، مصاحبه‌ی عمیق، كدگذاری سیستماتیك، تحلیل عاملی اكتشافی و تحلیل سلسله‌مراتبی كه به صورت مناسبی با یكدیگر تركیب شده بودند، فرآیند این پژوهش را تشكیل می­ دادند. یافته­ های پژوهش نشان داد كه در ضلع نهادهای سیاست‌گذار و مجری موانع خصوصی­سازی امكانات ورزش دانشگاه­ ها به‌ترتیب اولویت عبارتند از موانع سیاسی (361/0)، برنامه­ ریزی ـ راهبردی (226/0)، مدیریتی ـ اجرایی (158/0)، فرهنگی ـ اجتماعی (133/0)، قانونی (090/0)، كلان سرمایه گذاری (055/0)، اقتصادی (052/0) و بازاریابی (025/0). همچنین در ضلع دستگاه واگذارنده موانع شناسایی‌شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع برنامه ریزی ـ راهبردی (316/0)، مدیریتی ـ اجرایی (239/0)، سیاسی (197/0)، نوسازی سازمانی (117/0)، فرهنگی ـ اجتماعی (101/0) و فردی (030/0) بودند. در ضلع بخش خصوصی نیز موانع شناسایی‌شده به‌ترتیب اولویت عبارت از موانع اقتصادی (482/0)، خرد سرمایه گذاری (295/0)، فرهنگی ـ اجتماعی (170/0) و حرفه­ای ـ تخصصی (053/0) بودند. بنابراین اجرای سیاست خصوصی­سازی نیازمند تعیین چشم­اندازها و ایجاد برنامه­ های بلندمدت و كوتاه ­مدت برای دستیابی به آنهاست. تنها در چنین شرایطی است كه خصوصی­ سازی به‌عنوان راهكاری اثربخش برای انجام اصلاحات و افزایش بهره­وری امكانات ورزشی دانشگاه­ ها مطرح خواهد بود.

The purpose of this study was to identify the barriers to the privatization of the sport facilities of the Iranian public universities and prioritization of them, that was conducted the survey method. The statistical sample of this study were members of the parliament economic and 44 principle commission, expert of the privatization organization, faculty member of economic and physical education and sport sciences field of the Iranian public universities, a member of the industrial town company, member of the commercial roomʹs province, and investors that selected by purposeful. Qualitative and quantitative methods such as the study of the literature, Indepth interview, systematic coding, and exploratory factor analysis (EFA) and analytical hierarchy process (AHP) were formed the research process that was properly combined. The results showed that barriers of the privatization of the sport facilities inside of the policy – making and executive is priority order  political (0.261), planning – strategic (0.226), management – administrative (0.158), cultural – social (0.133), legal (0.090), macro fundʹs investment (0.055), economy (0.052) and marketing (0.025). As well as the identified barriers inside of device quitter, are priority order planning - strategic (0.316), management - administrative (0.239), political (0.197), institutional modernization (0.117), cultural – social (0.101) and personal (0.030). Identified barriers inside of the private sector are priority order economic (0.482), micro fundʹs investment (0.295), cultural – social (0.170) and professional – expertise (0.053). Privatization policy needs to determine vision and creating a long – term and short – term plans to achieve them. The only in situations which privatization will be as an effective strategy for reforms and increasing the productivity of the university sport facilities.