سياست پولي و مالي بهينه در ايران براساس الگوي نسل هاي همپوشان

Optimal Monetary and Fiscal Policy in an Overlapping Generations Model

مقاله حاضر به مطالعه سياست هاي پولي و مالي بهينه در مدل هاي نسل هاي همپوشان با محدوديت هاي پيشاپيش نقد مي پردازد. به كمك يك تعادل بين دوره اي، نحوه تمركز زدايي مسير رشد بهينه با استفاده از ابزارهاي سياستي در دسترس (يعني ماليات بر دستمزد، ماليات بر سرمايه، بدهي عمومي و خلق پول) بررسي مي شود. نتايج نشان مي دهد كه نرخ ماليات بر سرمايه همواره كوچك تر از سهم مخارج دولت از توليد است؛ اما در حالت خاصِ قاعده فريدمن اين دو نرخ با يكديگر مساوي مي شوند. نتايج مويد آن است كه اگر دولت به يك اندازه مراقب همه نسل ها باشد، نرخ ماليات بر دستمزد همان سهم مخارج دولت از توليد است. براي كاليبره كردن مدل، علاوه بر مقادير پارامترهاي مطالعات انجام شده، از مقادير شروع متغيرها در سال 1392ش استفاده شد. نتايج حاصل از كاليبره كردن مدل براي اقتصاد ايران نيز نشان مي دهد كه تقريباً 30 دوره طول مي كشد كه اقتصاد به وضعيت يكنواخت برسد، منتها مقايسه وضعيت جاري و وضعيت يكنواخت حكايت از افزايش 8 درصدي و 32 درصدي در موجودي سرمايه سرانه و بدهي عمومي سرانه در وضعيت يكنواخت دارد.

This paper is to study the optimal monetary and fiscal policy in overlapping generations models with Cash-in-advance constraints. By help of the intertemporal equilibrium, the decentralization the optimal growth path is considered by using available policy instruments (i.e, taxes on wages, taxes on capital, public debt and the creation of money). The results showed that although the tax rate on capital was always smaller than the ratio of government expenditures to production, but in the special case of Friedman Rule, the two rates were equal to each other. The results revealed that if the government cares equally about all generations, the tax rate on wage will be equal to the ratio of government expenditures to production. To calibrate the model, in addition to the values of the parameters of previous studies, the initial values of variables were used in year 2013. Also, the results of calibrating the model for Iranʹs economy show that it may take approximately 30 periods for the economy to reach a steady state. However, a comparison between current state and steady state indicates that 8 percent and 32 percent increases in capital per capita and public debt per capita in the steady state.