شايسته سالاري ادراك شده مديران و توانمندسازي شناختي كاركنان

Relationship Between Meritocracy Perceived by Managers and Personnel Cognitive Empowerment

پژوهش حاضر مرتبط با شايستگي‌هايِ رفتاري و سازمانيِ كاركنان و در حوزه رفتار سازماني و مديريت منابع انساني طرح و اجرا شده است. هدف اصلي پژوهش بررسي ارتباط بين فرآيند ادراك شايسته‌سالاري مديران و توانمندسازي شناختي نيروي انساني است. به اين منظور، كاركنانِ شاغل در ناجا حوزه استان كردستان به عنوان جامعه آماري لحاظ و مورد بررسي قرار گرفته‌اند. مطالعه از منظر هدف، كاربردي و از ديدِ روشِ گردآوري اطلاعات، از انواع پژوهش‌هاي توصيفي- همبستگي به‌شمار مي‌آيد. جهت گردآوري داده‌هاي پژوهش، از روش ميداني استفاده شده است. بر اين اساس، به‌ترتيب پرسشنامه‌هاي شايسته‌سالاري Peerce & Tsui (1994) با اصلاحات (2006) شامل ?1 سوال و توانمندسازي Spreitzer (1995) شامل ?? سوال جهت توزيع در جامعه آماري به كار برده شد. پايايي پرسشنامه‌ها به روش آلفاي كرونباخ براي دو متغير مذكور به ترتيب برابر با ?1/? و 88/? محاسبه و تاييد شد. استاندارد بودن پرسشنامه‌ها و هنجاريابي آنها در پژوهش‌هاي داخلي، روايي آزمون را تامين كرد. يافته‌هاي نهايي حاصل از تحليل آماري پژوهش در نرم‌افزار آماري علوم اجتماعي، حاكي از وجود ارتباط معنا‌دار، بين ادراك از شايسته‌سالاري مديران و توانمندسازي كاركنان در مراكز انتظامي حوزه استان كردستان است. همچنين مطابق با نتايج ديگر مطالعه، متغير وابسته يعني توانمندسازي كاركنان، با تمامي ابعاد شايسته‌سالاري، شامل شايسته‌خواهي، شايسته‌سنجي، شايسته‌شناسي، شايسته‌گزيني، شايسته‌گماري، شايسته‌پروري، شايسته‌داري رابطه معنا‌دار دارد.