كاربرد روش جاي پاي اكولوژيك در ارزيابي پايداري جغرافياي ناحيه اي (مطالعه موردي: شهرستان كرمانشاه)

Application of ecological footprint method for evaluating regional Geographical sustainability (case study: Kermanshah township)

جاي پاي اكولوژيك به عنوان يكي از مهم ترين شاخص هاي پايداري به طور قابل ملاحظه اي مورد توجه قرار گرفته است.اين شاخص در ابتدا به وسيله واكرناگل و ريس در سال 1992به عنوان ابزار برنامه-ريزي و سياست گذاري در راستاي پايداري معرفي شده است.اين پژوهش با روش توصيفي وتبييني و از طريق مدل جاي پاي اكولوژيكي به منظور تعيين ميزان زمين مورد نياز ساكنان شهرستان كرمانشاه انجام گرفته است. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه جاي پاي اكولوژيكي شهرستان كرمانشاه معادل 2.445هكتار به ازاي هر نفر در سال مي باشد،توزيع اين مقدار در پنج گروه اصلي مصرف عبارت است از:مواد غذايي1.225،مسكن 0.615،حمل و نقل 0.275كالاهاي مصرفي 0.27 و خدمات 0.06. نتايج اين پژوهش مويد اين مطلب است كه شهرستان كرمانشاه براي برآوردن نيازهاي زيستي و پايداري خويش متكي به منطقه اي فراتر از شهرستان و استان كرمانشاه است.از آنجايي كه ظرفيّت زيستي ايران 0.8 هكتار مي باشد، جاي پاي اكولوژيكي 2.445هكتاري شهرستان كرمانشاه بدان معني است كه 3 برابر بيش ازسهم خود از ظرفيّت زيستي قابل تحمل كشور را به خود اختصاص داده است.به عبارتي ديگر با ادامه روند كنوني مصرف،شهرستان كرمانشاه براي تامين غذا ،انرژي و زمين مورد نياز براي جذب دي اكسيد كربن به فضايي معادل 10برابر شهرستان و 3.3برابر اراضي قابل كشت استان كرمانشاه نيازمند است. ?

Ecological foot print, as one of the most important sustainability indicator, which was initially introduced by Wackernagel and Rees in 1992, has received considerable attention and has been promoted as a policy and planning tool for sustainability. The methodology of this article is based on descriptive and explanatory method. The main purpose of this research is to determine ecological footprint of township of kermanshah. The findings show that the ecological footprint in the township of Kermanshah is 2.445 hectares per person. This value have been distributed in five main groups: Food 1.225 (ha), housing; 0.615(ha), transportation;0.275(ha), consumer goods; 0.27(ha) and Services; 0.06(ha).The results confirm the fact that the township of Kermanshah to meet the needs of its viability is dependent on the area beyond the township of Kermanshah .Since the bio capacity of 0.8 hectares for Iranian, Ecological footprint is 2.445 hectares in Kermanshah township means three times larger than their share of environmental capacity allocated to the township ʹs sustainability. In other words, it can be stated that taking the current trend continues , the township of Kermanshah for food , energy and land requires to absorb the carbon dioxide Space equivalent to 10 times larger than township itself and 3.3 fold of Kermanshah province .