تحليل تصاويركنايي در تاريخ بيهقي

Allusive image analysis on Tarikh-e-Beyhaghi

عنصر خيال مهمترين عنصر سازنده سخن است كه درشعر و نثركاربرد دارد و در بلاغت سنتي با عنوان صور خيال در قالب تشبيه، استعاره، مجاز، كنايه ازآن نام برده مي شود. در اين ميان كنايه يكي از زيباترين، دقيق ترين وتاثيرگذارترين اسلوب هاي بلاغي است كه ضمن اين پژوهش درتاريخ بيهقي 710 مورد كنايه، 470 مورد مجاز، 166 مورد تشبيه و114 مورد استعاره شناسايي شد كه برابر آمار موجود، كنايه بيشترين كاربرد را در نثر تاريخ بيهقي به خود اختصاص داده است. بررسي صور خيال در تاريخ بيهقي به نتايج كاربردي و مهمي منتج مي شود از جمله : آشكار شدن روحيات و ويژگي هاي دروني نويسنده و سبك سخن وي و شناخت بهتر اوضاع سياسي اجتماعي جامعه اي كه بيهقي در آن مي زيسته است به عنوان يك نويسنده توانا وساده گرا و مورخي واقع نگر و آگاه. اين پژوهش نشان مي دهد بيشتر كنايه-هاي نثر تاريخ بيهقي را ‌كنايه هاي قريب و زودياب و رايج و مردمي تشكيل مي دهد كه حتي در زبان امروز هم كاربرد فراواني دارند.

Imagination is the most important ingredient in poetry and prose and in classical rhetoric Imagination is the most important ingredient in poetry and prose and in classical rhetoric called Image. Allusion is one of the most beautiful and accurate rhetoric styles that extracted from Tarikh-e-Beyhaghi, so that 710 Allusion, 470 Majaaz, 166 assimilation and 114 Metaphor discovered in this book and as the statistics shows, allusion is very important in this book. Studying image in Tarikh-e-Beyhaghi, leads to important and practical results, the spirit and internal characteristics of author revealing and the style of speech and political situation of the authure’s time which shows him as a perfect and minimalist author and also as a realistic historian. This study shows that, most of allusions in Tarikhe Beyhaghi are popular and minimal ones and now, in this time are being used by most of people.