بررسي قوانين بين المللي و الزامات مديريت منابع آلاينده توليد شده توسط كشتي هاي تجاري

مواد زايد كشتي به هر نوع ماده مضر (هم براي محيط زيست دريا و هم بهداشت عمومي) كه در طي عمليات معمول روزانه كشتي ها توليد مي شوند، اطلاق مي گردد. در تحقيق حاضر به بررسي انواع راه هاي توليد مواد زايد توسط شناورهاي دريايي و كنترل آنها پرداخته شده است. همچنين انواع گروههاي مواد زايد كشتي ها (مواد زايد نفتي، آب سياه، آب خاكستري، آب توازن، زباله، آلودگي هوا) مشخص شده و تفاوتشان در انواع شناورها و چهارچوب هاي قانوني و خطوط راهنماي مديريت و كنترل آنها نيز بررسي شده است. نيروي انساني با رعايت قوانين تعيين شده بر روي كنترل ورود مواد زايد توليد شده به دريا نقش تعيين كننده اي خواهد داشت. سازمان بين المللي دريايي[1] دو هدف بهم پيوسته اعم از امنيت در دريا و پيشگيري از آلودگي دريايي ناشي از كشتي ها را دنبال مي كند. معيار هاي پيشنهادي توسط اين سازمان در قالب كنوانسيون هاي بين المللي شناخته شده اند. مارپل[2] يكي از كامل ترين آنهاست، زيرا آلودگي كشتي ناشي از نفت، مواد شيميايي و مواد مضر بسته بندي شده، فاضلاب و زباله را در بر مي گيرد.