رضايت شغلي در پژوهشگران سرطان پستان و مراكز بهداشتي

چكيده رضايت شغلي، نتيجه ادراك مثبت كاركنان از ارزشمندي محتوا و زمينه شغل است. از نظر سازماني برخورد مناسب مديران، جو سازماني مطلوب را در پي داشته و موجب رضايت شغلي و جذب و بقاي بيشتر كاركنان و همچنين موفقيت در پژوهش و اثر بخشي كارها خواهد شد. اين مطالعه مقطعي به بررسي رضايت شغلي پژوهشگران از مديران در سازمان هاي بهداشتي و مرتبط با ارايه خدمت به بيماران مبتلا به سرطان پستان مي پردازد. ابعاد مديريتي عبارت بودند از:‌ حمايت از انجام پروژه‌ها، ارايه و نحوه دريافت بودجه، تبادل افكار با مدير، پاداش‌دهي، برنامه‌هاي آموزشي، جذب بودجه، وجود اهداف مشخص در سيستم، ارايه تسهيلات و ارتقاي شغلي. ابزار جمع‌آوري داده‌ها‌ پس از طراحي و بررسي اعتبار محتوايي و صوري، با مراجعه به مراكز تحقيقاتي بين پژوهشگران توزيع و پس از تكميل جمع‌آوري شد. از بين 120 پژوهشگر شركت كننده در اين مطالعه 68 درصد زن و 32 درصد مرد بوده و 72 درصد متاهل بودند. اكثر پژوهشگران ( 91 درصد) بين سنين 35 تا 45 سال بودند. اغلب پژوهشگران (65 درصد) دكتري يا بالاتر و 61 درصد پيماني يا رسمي و 69 درصد تا 6 سال سابقه كار داشتند. مردان از مساعدت‌هاي مديريت در زمينه پروژه‌هاي تحقيقاتي و نيز ارتقاي شغلي از زنان رضايتمندي بيشتري داشتند. در بررسي ارتباط سطح تحصيلات و نيز وضعيت استخدامي با رضايت شغلي پژوهشگران، تفاوت‌ معني‌دار آماري وجود داشت. به طور كلي نتايج مطالعه نشان داد كه ارتباط مديران با پژوهشگران و مساعدت آنها در جهت انجام پروژه‌هاي پژوهشي از يك طرف و توجه به ارتقاي شغلي پژوهشگران از طرف ديگر، از عوامل مهم رضايت پژوهشگران هستند. بنظر مي رسد مديران سازمانهاي تحقيقاتي براي رسيدن به نتايج درخشان علمي با شكستن عادات ذهني بسته مي‌توانند موجبات ترقي در سطوح مختلف پژوهشي را هموار نمايند. پيشنهاد مي‌شود علل تفاوت رضايت پژوهشگران به تفكيك جنسيت، تحصيلات، وضعيت استخدامي و نيز ارايه راهكارهاي ارتقاي رضايت مندي در طرح‌هاي اختصاصي‌تر مورد بررسي قرار گيرد.