بررسي وضعيت فعاليت فيزيكي در بيماران ديابتي نوع 2 براساس سازه هاي الگوي مراحل تغيير رفتار

مقدمه: ديابت يكي از مشكلات اصلي سيستم بهداشتي در جهان است و فعاليت بدني به‌عنوان يكي از فاكتورهاي قابل تعديل و اصلي سبك زندگي در مديريت و كنترل آن محسوب مي شود. اين مطالعه با هدف تعيين وضعيت فعاليت بدني در بيماران ديابتي نوع 2 در شهرستان خرم آباد بر اساس الگوي مراحل تغيير انجام شد. روش‌ها: جامعه آماري اين مطالعه شامل بيماران ديابت نوع 2 تشخيص داده شده در شهرستان خرم آباد در سال 91 مي‌باشد. كه به روش نمونه‌گيري آسان تعداد 393 نفر وارد مطالعه گرديد. با مراجعه به مراكز بيماران ديابتي نوع 2 و پس از توضيح اهداف مطالعه و اخذ رضايت ‌نامه براي شركت در مطالعه، پرسش‌نامه بين بيماران توزيع و اطلاعات جمع‌آوري شد. داده‌هاي مطالعه از طريق پرسش‌نامه 6 قسمتي جمع‌آوري گرديد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS-18 و آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون، كاي‌دو، تي مستقل و آزمون آناليز واريانس با در نظر گرفتن سطح معني‌داري كمتر از 5 درصد تجزيه تحليل گرديد. يافته‌ها: 9/48% شركت‌كنندگان در مرحله پيش تفكر و تنها 15% افراد در مرحله نگهداري بودند. ميانگين ورزش در روز 6/20±9/11 دقيقه بود كه ميانگين آن در گروه نگهداري بطور معني‌داري بيشتر از بقيه گروه‌ها بود ارتباط معني‌دار معكوسي بين ميانگين ورزش در روز با منافع درك شده و ارتباط مستقيم معني‌داري با فرايندهاي تغيير، خودكارامدي و تعادل تصميم‌گيري وجود داشت. تعداد دفعات ورزش در هفته بيماران با ميانگين خودكارامدي ارتباط مستقيم معني‌داري داشت (001/0P < ). نتيجه‌گيري: اكثريت بيماران برنامه‌ اي براي فعاليت بدني در 6 ماه آينده نداشتند و سطح فعاليت بدني بيماران نامطلوب بود. با توجه به ارتباط خودكارامدي و تعادل تصميم گيري با ميانگين ورزش در روز و دفعات ورزش، تدارك برنامه‌ هاي آموزشي با تمركز روي اين سازه‌ها مي‌تواند به بهبود سطح فعاليت بدني كمك كند

Background: Diabetes is a major problem for health systems and physical activity is one of the most important modifiable and life style factors to management of diabetes. This study aimed to determine the status of physical activity (PA) in patients with type 2 diabetes based on Trans Theoretical model (TTM). Methods: This study was conducted on 393 diabetic patient’s type 2 diabetes in 2013 at the city of Khorramabad, participants were selected by convenience sampling method. Data were collected through a questionnaire consisted of 5 parts and were analyzed with using the statistical software SPSS-18 and Pearson correlation coefficients, chi-square test, t-test and ANOVA test. The P-value for statistical significance is defined as P < 0.05 Findings: In this study the majority of participants (48.9%, 192 patients) were in pre contemplation stage and only 15% of them were in the action and maintenance stages. Mean minutes of PA was 20.6±11.9 and the mean of PA in maintenance group was significantly higher than other groups. A negative significant relationship was found between the average daily PA and perceived benefits, and a positive significant correlation with processes of change, self-efficacy and decision balance. Frequency of PA in week had a positive significant correlation with self-efficacy. Conclusion: The majority of patients had no a plan to exercise in the next 6 months and physical activity levels of the patients were poor. Regarding the relationship between self-efficacy and decision balance with an average of exercise time in day and frequency of exercise in week provision of educational programs focusing on these structures can help to improve the level of physical activity.