نقش ميكوريزا در تحمل به خشكي هميشه بهار (Calendula officinalis L)

به منظور بررسی تأثیر همزیستی میكوریزا و تنش خشكی در گیاه همیشه بهار، آزمایشی به صورت فاكتوریل در قالب طرح كاملاً تصادفی با سه تكرار در آزمایشگاه تحقیقات گیاهی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور انجام شد. میكوریزا در دو سطح (كاربرد و عدم كاربرد) به عنوان عامل اول و تنش خشكی در سه سطح (آبیاری بر اساس 100%، 75 و 50% ظرفیت زراعی) به ­عنوان عامل دوم در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند كه در شرایط تنش خشكی خصوصیات رشدی، نظیر ارتفاع گیاه، تعداد و سطح برگ، وزن تر و خشك ریشه و ساقه و میزان كلروفیل‌های a و b، در گیاهان میكوریزایی و غیرمیكوریزایی به­ طور معنی­ داری كاهش یافتند. اما كاربرد میكوریزا سبب افزایش پارامترهای رشدی و رنگیزه ­های فتوسنتزی در گیاهان میكوریزایی نسبت به گیاهان غیرمیكوریزایی شد. میزان نسبی آب برگ، میزان فسفر و پتاسیم در اثر خشكی كاهش و مقدار پرولین افزایش یافتند. تلقیح با میكوریزا، میزان نسبی آب گیاه و میزان فسفر و پتاسیم گیاه را در شرایط تنش خشكی در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده به­ طور معنی­ داری افزایش و مقدار پرولین را كاهش داد. نتایج نشان داد كه تلقیح میكوریزایی همیشه بهار از طریق كمك به جذب آب و یون‌های معدنی سبب افزایش تحمل به خشكی آن می ­شود.