سيماي سالمندان در ايران: مطالعه اي اجتماعي - جمعيتي

اين واقعيت وجود دارد كه به دنبال كاهش مواليد، مردم بيشتري را مي بينيم كه زندگي مي كنند، و از طول عمر بيشتري برخوردار مي گردند. بهمين خاطر، سازمان ملل نيز سال 1999 را بعنوان سال بين المللي سالمند (IYOP ) ناميده است. اين پديده اي است كه هم جهان صنعتي و هم جهان غيرصنعتي امروزه با آن مواجه هستند. با ظهور پديده رو به افزايش سالمندي، امروزه اغلب سه نسل يا بيشتر همزمان با يكديگر زندگي مي كنند. پديده جديد پدر-مادربزرگ ها كه خود زاييده پديده سالمندي است، در اين مقاله به لحاظ جامعه شناختي مورد بررسي و ارزيابي قرار مي گيرد. از آنجا كه به دنبال كاهش مواليد، امكانات بالقوه بيشتري به لحاظ مادي فراهم مي آيد؛ در آن قالب كيفيت زندگي بهبود مي يابد. نتيجه چنين حركتي، ماندگاري بيشتر جمعيت، يا به عبارت ديگر، افزايش جمعيت سالمند در يك جامعه مورد نظر است. ايران نيز امروزه با پديده ياد شده رو به رو گرديده است، و آن خود نياز به نظارت بيشتر و سرمايه گذاري بيشتر دارد. فرضيه اصلي تحقيق حاضر تاكيد بر اين دارد كه : "در اختيار گذاشتن خدمات بيشتر، خود بهبود كيفيت زندگي پدربزرگ ها و مادربزرگ هاي سالمند را فراهم مي آورد". مقاله همچنين تصويري از خانواده هاي رو به سالمندي را منعكس مي نمايد. در اين تحقيق پژوهشگر به تعداد 272 پدربزرگ و 402 مادربزرگ دسترسي پيدا كرده، و آنها را در قالبي جامعه شناختي مورد ارزيابي قرار داده است. در اين پژوهش، 452 خانواده داراي پدربزرگ و مادربزرگ مورد ارزيابي قرار گرفته است.