مشاهده الگوي تعامل مادران ايراني در يك موقعيت بازي با كودك

Observing Iranian Mother-Child Interaction in a Playing Situation

در سال هاي اخير مطالعات گسترده در زمينه فرهنگ و والدگري نشان داده كه اهداف و ارزش هاي فرزندپروري والدين منجر به تفاوت هايي در رفتارهاي والدگري آن ها خواهد شد. پژوهش حاضر با هدف مشاهده الگوي تعامل مادران ايراني در يك موقعيت بازي طراحي شد. پژوهش از نوع مطالعات كيفي بوده و 30 زوج مادر و كودك (15 دختر و 15 پسر) به صورت هدفمند انتخاب شدند. براي مشاهده تعامل مادر ـ كودك، يك موقعيت بازي طراحي و توسط دوربين فيلم برداري ثبت شد. داده هاي مشاهده اي بر اساس روش هاي تجزيه و تحليل كيفي مورد بررسي قرار گرفتند. از طريق كدگذاري و مقوله بندي داده هاي مشاهده-اي، الگوهاي رفتاري كلامي (مثبت، منفي و تسهيل گرانه) و غيركلامي (مثبت، منفي و ارتباطي) در تعامل والد-كودك استخراج، و توسط پژوهشگر نام گذاري شدند. بر اساس نمره گذاري كدهاي مشخص شده، رفتارهاي كلامي تسهيل-گرانه و رفتارهاي غيركلامي منفي بيشترين فراواني را داشتند. مجموعه رفتارهاي مادران كه جريان بازي را براي كودك تسهيل و از فعاليت عملي و ذهني او مي كاهد رفتارهاي تسهيل گرانه نام گذاري شدند، كه اين رفتارها بيشترين فراواني را در ميان مادران ايراني داشتند. بر اساس پژوهش هاي مشابه انجام شده، رفتار والدگري مادران ايراني به فرهنگ هاي ژاپني، چيني و لاتيني شباهت بيشتري نسبت به مادران آمريكايي، بريتانيايي و استراليايي داشت.

Extensive studies in the fields of culture and parenting in recent years have shown that parent’s goals and values of parenting lead to differences in their parental behaviors. This study was designed to observe Iranian mothers’ interaction with their children in a playing situation. This study was a qualitative study in which 30 pairs of mothers and children (15 girls and 15 boys) were selected purposely. To observe the parent-child interaction, a playing situation was designed and recorded by video camera. Observational data were analyzed based on qualitative analysis methods. Through coding and categorizing the observed data of the parent-child interaction, verbal (positive, negative and facilitator) and nonverbal (positive, negative and communicative) behavioral patterns were extracted and named by the investigator. Based on scoring the determined codes, facilitator verbal behaviors and negative non-verbal behaviors were the most frequent. The mothers’ behavior that facilitated child’s playing process and diminished child’s practical and mental activities were named facilitator behaviors, and were the most frequent among Iranian mothers. Based on the same previous research, Iranian mothers’ parenting behaviors are similar to those of Japanese, Chinese and Latin mothers rather than American, British and Australian mothers.