ارايه چارچوبي براي استفاده بهينه از درآمدهاي نفتي در ايران؛ رويكرد تعادل عمومي تصادفي پويا (DSGE)

A Framework for the Optimum Oil Revenue Allocation in Iran; Dynamic Stochastic General Equilibrium Approach

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي تاثير تكانه درآمدهاي نفتي بر متغيرهاي كلان اقتصادي ايران، در چارچوب يك مدل DSGE مبتني بر الگوي چرخه ادوار تجاري حقيقي و با لحاظ ويژگي‌هايي از قبيل نيازهاي توسعه زيرساختي و وجود ويژگي ناكارايي‌هاي سرمايه‌گذاري عمومي است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد، تكانه درآمدهاي نفتي موجب افزايش مصرف، مخارج جاري و عمراني دولت و كاهش تورم در كوتاه‌مدت شده است، هرچند كه در ميان‌مدت به دليل انتقال تكانه‌هاي نفتي به بخش تقاضا تورم در اقتصاد با افزايش مواجه مي‌شود. با تكانه افزايشي درآمدهاي نفتي، صندوق توسعه ملي و به تبع آن سهم تسهيلات اعطايي از سوي صندوق به بخش خصوصي با افزايش روبه‌رو مي‌شود. همچنين به دليل ساختار اقتصاد ايران از جمله گسترده بودن فعاليت‌هاي غيرمولد و اثر برون‌راني فعاليت‌ دولت در اقتصاد، افزايش درآمدهاي نفتي تاثير كمي بر رشد و گسترش توليد بخش غيرنفتي كشور داشته است. يافته‌هاي پژوهش همچنين نشان مي‌دهد با كاهش ناكارايي سرمايه‌گذاري دولتي، سرمايه‌گذاري درآمدهاي نفتي اثرات مثبت بيشتري بر متغيرهاي كلان اقتصادي از جمله توليد بخش دولتي دارد. از اين رو به نظر مي‌رسد، در تدوين چارچوب سياست مالي، شرط لازم براي تحقق اهداف توسعه‌اي در كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران، بهبود وضعيت كارايي سرمايه‌گذاري دولتي است.