شواهد تصويري از ملازمت و ارتباط شيخ محمد نقاش با دربار سلطان ابراهيم ميرزا

«شيخ محمد»، نقاش و خوشنويس عصر صفوي هيچ ردي از ارتباطش با سلاطين صفوي و حاميان درباري خود برجاي نگذاشته است، اما شواهد تاريخي تاييد مي كند بخش مهمي از فعاليت هنري شيخ محمد در دربار سلطان ابراهيم ميرزا برادر زاده شاه طهماسب در مشهد بوده است؛ و به ويژه در خلق چندين نسخه از شاهكارهاي درباري اين عصر همكاري داشته است. از آنجاكه يكي از شاخصه هاي آثار وي توجه به جنبه هاي واقعيت و گسست از ادبيات و پرداختن به مضامين زندگي روزمره است، پرسش اصلي مقاله پيش رو اين است كه آيا مي توان در تاييد مرقومات مورخين كه شيخ محمد را ملازم سلطان ابراهيم ميرزا دانسته اند، در لابلاي آثار مرقوم و منسوب به او ردي از ارتباط وي با حامي و سلطان هنر پرور صفوي يافت؟ در جهت پاسخ به اين پرسش، سه مجلس منسوب به شيخ محمد از نسخه هفت اورنگ مشهور به جامي فرير و نيز نگاره دولتي سرآغاز از يك نسخه ناقص هفت اورنگ موجود در كتابخانه موزه توپقاپي كه نگاره هاي آن نيز به شيخ محمد سبزواري منسوب شده، معرفي و تحليل شده است. اين مقاله به روش توصيفي ـ تحليلي و از طريق گردآوري اطلاعات به شيوه كتابخانه اي انجام شده و هدف از آن كشف ارتباط ميان نقاش و حاميش سلطان ابراهيم ميرزا است؛ تا بدين طريق گامي در جهت آشكارشدن زندگي و آثار اين نقاش برداشته شود. نتايج حاصل نشان مي دهد، شيخ محمد نقاش فرازهايي از زندگي حامي خود به ويژه جشن عروسي سلطان ابراهيم ميرزا و همسرش گوهر سلطان خانم را به صورت ضمني و در پس يك روايت ادبي به تصوير كشيده؛ و بدين طريق نشاني از ارتباط و ارادت خود را نسبت به سلطان مطرح مي كند.