نتايج پيوند قرنيه به روش DSAEK در بيماران مبتلا به كراتوپاتي تاولي پسودوفاك و ديستروفي اندوتليال فوكس

هدف: ارزيابي و مقايسه پيامدهاي باليني و اسكن كانفوكال بعد از جراحي پيوند قرنيه به روش Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty بر روي بيماران مبتلا به ديستروفي اندوتليال فوكس و كراتوپاتي تاولي پسودوفاك روش پژوهش: اين مطالعه به صورت گذشته نگر و مقايسه اي بر روي 47 چشم از 39 بيمار (19 مرد) با تشخيص ديستروفي اندوتليال فوكس (29 چشم، گروه يك) و كراتوپاتي تاولي پسودوفاك (18 چشم، گروه دو) كه تحت عمل جراحي پيوند قرنيه به روش DSAEK قرار گرفته بودند، انجام شد. اسكن ميكروسكوپي كانفوكال جهت اندازه گيري ضخامت مركزي قرنيه دهنده و گيرنده و تعداد و مورفولوژي سلول هاي اندوتليال بافت دهنده انجام شد. حدت بينايي و نتايج انكساري و عوارض پس از عمل هم چنين تعداد سلول هاي اندوتليال دهنده، ضخامت مركزي قرنيه دهنده و گيرنده در بين دو گروه ارزيابي و مقايسه شد. يافته ها: ميانگين سن هنگام جراحي در گروه هاي يك و دو به ترتيب 8/11±2/65 و 5/12±4/69 سال بود (27/0P=). ميانگين مدت زماني پي گيري 0/14±6/23 ماه در گروه يك و 7/15±6/25 ماه در گروه دو بود (79/0P=). بهترين ديد اصلاح شده با عينك پس از جراحي (BSCVA) به طور معناداري در گروه يك نسبت به گروه دو در شش ماهه اول پس از جراحي بهتر بود. پس از اين دوره حدت بينايي اصلاح شده در هر دو گروه قابل مقايسه بود. معادل كروي عيب انكساري پس از عمل 46/1±39/0 ديوپتر در گروه يك و 47/1±80/0 در گروه دو بود (45/0P=). ميزان آستيگماتيسم پس از عمل به ترتيب 83/0±02/1 ديوپتر و 67/0±36/2 ديوپتر بود (001/0P<). ميانگين ضخامت مركزي قرنيه دهنده 3/33±0/98 ميكرومتر در گروه يك و 0/28±6/107 ميكرومتر در گروه دو بود (45/0P=). تفاوت معناداري بين دو گروه از نظر تعداد و مورفولوژي سلول هاي اندوتليال پس از عمل مشاهده نشد. نتيجه گيري: نتايج جراحي پيوند قرنيه به روش DSAEK بين بيماران ديستروفي اندوتليال فوكس و كراتوپاتي تاولي پسودوفاكيك قابل مقايسه است.