دقت و قابليت تكرارپذيري فتورفركشن در اندازه گيري عيوب انكساري

هدف: تعيين دقت فتو و اتورفركشن در مقايسه با سايكلواتورفركشن و قابليت تكرارپذيري فتورفركشن. روش پژوهش: در اين مطالعه مقايسه اي، 86 چشم از كودكان 7 تا 12 سال بررسي شد. عيوب انكساري توسط فتورفركتومتر (PlusoptiX SO4، GmbH، Nürnberg، Germany) و اتورفركتومتر (Topcon RM800، USA) با و بدون سايكلوپلژي اندازه گيري گرديد. براي ارزيابي قابليت تكرارپذيري فتورفركتومتر اندازه گيري هر چشم، 3 بار و تحت شرايط يكسان تكرار شد. يافته ها: توافق كلي ميان فتو و سايكلواتورفركشن در كليه عيوب انكساري بيش تر از 81 درصد بود. حساسيت و ويژگي فتورفركشن در حالي كه براي نزديك بيني و آستيگمات قابل قبول بود، براي دوربيني آمبليوژنيك (>5/3+ ديوپتر) 15/46 درصد و براي دوربيني غيرآمبليوژنيك (از 2+ تا 3+ديوپتر)، 38/65 درصد بود. به دليل وجود شيفت نزديك بيني در نتايج فتورفركشن نسبت به سايكلواتورفركشن در عيوب انكساري دوربيني آمبليوژنيك (006/0P=) و غيرآمبليوژنيك (001/0P=)، تعيين معيار 12/1+ و 6/2+ ديوپتر بجاي 2+ و 5/3+ ديوپتر حساسيت فتورفركشن تا حد 62/84 درصد و 23/69 درصد افزايش نشان داد. هم چنين قابليت تكرارپذيري فتورفركشن در تمامي عيوب انكساري قابل قبول بود (هم بستگي داخل خوشه اي (ICC): به ترتيب 98/0، 94/0 و77/0 در نزديك بيني، آستيگماتيسم و دوربيني). نتايج اتورفركشن نيز مانند فتورفركشن در مقايسه با سايكلواتورفركشن از نظر دوربيني متفاوت بود، در حالي كه از نظر نزديك بيني و آستيگمات تفاوتي با سايكلواتورفركشن نداشت. نتيجه گيري: اگرچه فتورفركشن در نزديك بيني و آستيگمات داراي دقت بالايي است، اما حساسيت آن در دوربيني پايين مي باشد كه مي توان با اعمال معيارهاي تعيين شده، حساسيت آن را بهبود بخشيد تا فتورفركشن را به عنوان روشي مناسب در غربالگري عيوب انكساري اطفال در نظر گرفت.