بررسي تطبيقي وجوه افتراق و اشتراك معين و سبب در دو قاعده حرمت اعانه بر اثم و تسبيب

A comparative study of the similarities and differences between ‘assisting’ and ‘causing’ within two rules: the prohibition of ‘assistance with sins’ and ‘causation’

تسبیب و اعانه دو قاعده فقهی مهم به شمار می‌روند كه آثار مهمی بر آن‌ها بار می‌شود. معین و سبب كه ماحصل این دو قاعده است دارای شباهت زیادی می‌باشند و اینكه چه فرقی دارند بسیار مبهم است. تفاوت‌های ظریف این دو گاهی موجب خلط در تطبیق گشته و مصادیق هر یك با دیگری اشتباه گرفته می‌شود. ما در پنج محور تفاوت‌های دو عنوان فوق را بررسی نموده‌ایم. بحث از محوریت یا عدم محوریت هر یك، اشتراط و عدم اشتراط مباشر عاقل، اشتراط قصد در صدق دو عنوان، شمول دو قاعده نسبت به ترك و عدم ترك و بیان حكم تكلیفی و وضعی اعانه و تسبیب محورهای این مقاله را تشكیل می‌دهد.

Assistance with sins’ and ‘causation’ are two important jurisprudential rules with crucial implications. ‘Assisting’ and ‘causing’ as derived from those rules have a lot in common. At the same time, what their differences are seems to be an important issue. The subtle differences between the two sometimes lead to confused identifications and examples of each might be mistaken with the other. We have examined the differences between the two within five areas. These are as follows: discussion of centrality or non-centrality of each, sobriety of the assistant as condition or non-condition, intention as a condition for the truth of the two issues, inclusion of the two rules in the context of abandonment or non-abandonment (continuity), and expression of obligatory and situational rulings on ‘assisting’ and ‘causing.’