عملكرد مديريت مشاركتي– تعاملي دهياران در توسعه اقتصاد روستايي با تاكيد بر عناصر«توليد»و«سرمايه گذاري»(مورد: بخش مركزي شهرستان كوهدشت)

مديريت مشاركتي ـ تعاملي به عنوان تحولي نوين در نظام برنامه ريزي روستايي بعد از انقلاب اسلامي، مبنايي براي تسريع روند توسعه در مناطق روستايي ايران مطرح شد. در اين ميان، دهياران به عنوان مديران روستايي كشور مي توانند نقشي تعيين كننده در افزايش سطح توليدات، افزايش سطح درآمد و جذب سرمايه هاي بومي و غيربومي و درنهايت توسعه اقتصاد روستايي داشته باشند. روش پژوهش مورداستفاده پيمايشي و از نوع توصيفي – تحليلي است كه بعد از جمع آوري داده ها، با استفاده از نرم افزار تحليلي SPSS فرضيه پژوهش آزموده شد. با توجه به گويه­هاي پرسشنامه پژوهش ميزان تغييرات «سطح توليد» و «سرمايه گذاري» قبل و بعد از نهاد دهياري ها موردسنجش قرار گرفت. در زمينه توليد ميانگين كلي گويه­ها با 0.02 درصد و سرمايه گذاري با 0.15 درصد تغييرات بعد از تشكيل دهياري ها بوده است. همچنين نتيجه آزمون ويلكاكسون و T-test مزدوج نشان دهنده عملكرد مديريت مشاركتي- تعاملي ضعيف و بدون برنامه دهياران در توسعه اقتصاد روستايي (در بعد توليد و سرمايه گذاري) است.