علت وجودي، انديشه سياسي و تطبيق مصاديق آن در كشورهاي ايران، عراق و عربستان سعودي

علت وجودي، انديشه سياسي و هويت سرفصل هاي مهم در ايجاد، بقا و تداوم كشورها به حساب مي آيند. هر سه مولفه مهم داراي پاسخ هاي مشابهي هستند كه كشورها براي يكپارچگي ملي و كاهش بحران هاي داخلي، تداوم تاثيرگذاري منطقه اي و بين المللي؛ نيازمند شناسايي، تدوين و معرفي عناصر تشكيل دهنده آن هستند؛ به طوري كه موردتوافق تمامي شهروندان آن كشور باشند و همه مردم نسبت به آن ها احساس تعلق و همراهي داشته باشند. هر كشوري كه از مولفه هاي مشخص و پذيرفته شده علت وجودي توسط آحاد جامعه خود برخوردار باشد، در دوران گذار، هجوم امواج جهاني (جهاني شدن) و قوميت گرايي نوين، آسيب كمتري مي بيند و قادر خواهد بود با استناد و پشتوانه اين ظرفيت ها، همگرايي در جامعه را تقويت كند و از پراكندگي و كاهش قدرت ژئوپليتيكي كشور جلوگيري كند. از طرف ديگر، فقدان، تزلزل و يا كمرنگ شدن اين عناصر، مي تواند منجر به چالش هايي از قبيل كاهش انسجام اجتماعي، تجزيه سرزميني، فقدان نظم و ثبات، عدم يكپارچگي در جامعه و بحران هويت در كشور شود. در اين مقاله سه كشور قدرتمند حوزه خليج فارس - ايران، عراق و عربستان سعودي- مورد مقايسه و ارزيابي قرار مي گيرند تا ميزان شموليت و تاثيرپذيري هركدام از اين كشورها از مولفه هاي ذكرشده و سطح انسجام اجتماعي آن ها در اين موارد مشخص شود.