زندگي پياده گذر پياده از ميدان امام حسين(ع) تا شهدا

پياده پذيري فضاهاي شهري كيفيتي است كه صرف نظر از رابطه مستقيمي كه با مولفه هاي حس مكان دارد، وابسته به روندي است كه طي آن شهرها و مكان هاي شهري را مي سازيم. روند شكل گيري هر فضا، تاثيري ژرف بر چگونگي زندگي جاري در آن دارد. بر اين اساس ارزيابي روند مذكور منضم به اندازه گيري پياده پذيري مكان (بر مبناي جنبه هاي حس مكان) و تدقيق ويژگي هاي كيفي آن، مي تواند بن مايه ساماندهي، برنامه ريزي و گزينش قواعد شهرسازانه باشد. اگرچه با توجه به ماهيت پايان ناپذير طرح هاي شهري، سنجش محتوايي طرح هاي مرتبط با پياده راه ها از طريق ارزيابي مولفه هاي مكان از سه جنبه كالبدي (بوم شناختي، فضايي، ريخت شناسانه، زمينه اي، بصري)، ذهني (دريافتي) و رفتاري (اجتماعي، كاركردي و گزينشي) امري الزامي است، ليكن در بازه زماني حاضر كه طرح هاي متعدد پياده راه سازي در كلانشهر پايتخت1 از مبادي مختلف مطرح گرديده، كه بعضاً فارغ از اسناد مصوب و يا در دست تبيين و تصويب2 توسعه شهري است. بررسي فرايند تبيين طرح ها (در چارچوب مراحل پنج گانه تعريف، برنامه ريزي و طراحي، اجرا و بازخورد) و ارزيابي روند اقدامات مشابه پيشين و دستاورد چنين رويكردهايي به ضرورتي اوليه تبديل شده است. اين نوشتار مجال كوتاهي است تا فرايند تبيين طرح پياده راه سازي محور هفده شهريور، حد فاصل ميدان امام حسين(ع) و ميدان شهدا با هدف ايجاد مكاني براي توسعه مدني، ترويج زندگي فرهنگي-اجتماعي و ايجاد محلي براي مراسم آييني مورد بررسي قرار گيرد.