طراحي محوطه آسايشگاه سالمندان با تاكيد بر شاخص هاي منظر شفابخش (مطالعه موردي: آسايشگاه سالمندان بركتي بروجرد)

سالمندي به دليل ويژگي هاي جسمي و روحي خاص، مراقبت ها و نيازهاي متفاوتي را طلب مي كند. يكي از فضاهاي معرفي شده براي نگهداري و مراقبت آن ها، آسايشگاه سالمندان است. آسايشگاه هاي سالمندان فضاهايي بدون غرابت و هماهنگي با فرهنگ جامعه ماست. سالمندان ساكن آسايشگاه هاي شبانه روزي اغلب مسائلي مانند تنهايي، دلتنگي، نااميدي و بي پناهي را تحمل مي كنند. اين در حالي است كه رعايت اصول و راهكارهاي طراحي محيطي مي تواند تسكين دهنده شرايط روحي نامطلوب و مشوق فعاليت هاي حركتي سالمندان شود. اين مقاله سعي در معرفي شاخص هاي منظر شفابخش در طراحي منظر محوطه سالمندان با هدف كاهش مشكلات ذكرشده و بهبود شرايط محيطي سالمندان دارد. آسايشگاه سالمندان بركتي در بروجرد به منزله مطالعه موردي انتخاب و سعي شد ابتدا شواهد لازم از ادبيات موضوعي استخراج شود و بر اين مبنا، بنيان طراحي بر اساس شواهد فراهم آيد. اين تحقيق بر مبناي روش طراحي مبتني بر شواهد صورت گرفته است. بر اين اساس، ابتدا شواهد لازم فراهم آمده است، در ادامه سايت با استناد به شواهد تحليل و فرصت هاي موجود شناسايي و در نهايت چارچوب طراحي در سه محور: رفع موانع، بهينه سازي فضاي موجود و استفاده از توان موجود سايت براي تبديل به منظري شفابخش ارائه شده است.