بررسي روند بارش در 32 ايستگاه سينوپتيك ايران با روش ناپارامتري و جمع متحرك داده با مرتبه 1 تا 48 ماهه طي سال هاي 1970 تا 2005

هر گونه تغيير در الگوي بارش مي تواند تاثير قابل توجهي در دسترسي به منابع آب، كشاورزي و اكوسيستم داشته باشد. بنابراين، آگاهي از روند بارش از جنبه هاي مهم مديريت منابع آب است. در اين تحقيق سري هاي زماني جمع متحرك بارش با مرتبه 1 تا 48 ماهه با استفاده از روش هاي ناپارامتري من-كندال (بعد از حذف اولين مقدار همبستگي از سري ها) و تخمين گر شيب سن در 32 ايستگاه سينوپتيك كشور مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان دهنده فراواني وجود روند (در كل 60 درصد از روندهاي بدست آمده به صورت نزولي معنادار، 32 درصد به شكل صعودي معنادار و 8 درصد نشان دهنده عدم روند معنادار) در سري هاي زماني طولاني مدت نسبت به سري هاي كوتاه مدت (1 تا 6 ماهه) است. بررسي مكاني توزيع روندها نشان داد كه اغلب مناطق كشور داراي روند هاي نزولي بارش قابل توجهي بوده اند. از آنجا كه بخش مهمي از منابع آب در ايران مربوط به منابع آب زيرزميني مي شود و معمولا منابع آب زيرزميني در ارتباط مستقيم با سري هاي طولاني مدت بارندگي هستند، لذا شرايط حاضر مي تواند تهديدي جدي براي منابع آب زيرزميني در اكثر مناطق كشور باشد.