بررسي عقايد شكلوفسكي در اشعار سهراب سپهري و توماس استرن اليوت

STUDY OF VIKTOR SHKLOVSKY’S IDEAS IN THE POETY OF SOHRAB SEPEHRY AND THOMAS STEARNS ELIOT

خلق مضامين جديد و غريب از ويژگي هاي شاعران عصر مدرن و پسامدرن است. آن ها سعي دارند تا غبار عادات را از رخ مضامين و مفاهيم كهنه بزدايند و با ديدگاهي نو به آن مضامين و مفاهيم بنگرند؛ همچنين خوانندگان را به اين مسير بكشانند و با اين ديدگاه به درك مضمون ها و مفهوم هاي پيچيده نايل آيند. چنين فني، آشنايي زدايي ناميده مي-شود. آشنايي زدايي نخستين بار با عنوان «هنر به عنوان ابزار» به وسيله ي شكلوفسكي مطرح شد. او معتقد بود كه اگر شيوه ي نگرش ما به آثار هنري توام با نوعي عادت باشد، ديگر نمي توانيم نگرشي نو نسبت به آن آثار داشته باشيم؛ در نتيجه تاثير آن در زندگي ما عادي خواهد شد. از آنجا كه تا به حال كمتر تحقيقي درباره ي فن آشنايي زدايي در آثار شاعران صورت گرفته، اين مقاله بر آن است تا به تحليل و بررسي رد پاي اين فن در برخي اشعار توماس استون اليوت و سهراب سپهري بپردازد.