تحليلي جغرافيايي بر نتايج اكولوژيكي ناشي از مهاجرت در شهر اهواز

شهرنشيني در سرزمين ما با كشف منابع نفت و استخراج آن شتاب گرفت و اين منابع درآمد جديد، زمينه فروپاشي اقتصاد و جامعه سنتي را فراهم آورد. مراكز استان‌ها با جذب بيشترين سرمايه‌ها به عنوان نمادهاي پيشرفت، نردبان ترقي و منابع درآمدي بي‌پايان جلوه‌گر شده و سيل مهاجرين رابه سوي خود كشاندند. شهر اهواز نيزكه از عمر جديد آن نزديك به يك سده مي گذرد(با توجه به اثر پذيري وسيع از پيدايش نفت ) اساساً بر مبناي مهاجرت شكل گرفته و مركزيت يافتن صنايع نفت منطقه جنوب، سرمايه گذاري در بخشهاي صنايع سنگين (فولاد) و انتخاب آن به عنوان مركز استان خوزستان زمينه افزايش مهاجر پذيري اين شهر را فراهم آورده است. نتيجتاً اينكه شهر اهواز امروزه با مسايل و مشكلات اجتماعي، امنيتي، محيطي و كالبدي فراواني منتج از بازتوزيع وسيع جمعيت مواجه مي باشد. هدف اين تحقيق بررسي روند مهاجرپذيري در شهر اهواز و تحليل كيفي پيامد هاي حاصله با ديد جامع نگر جغرافيا مي باشد. تحقيق حاضر از نوع تحقيقات توسعه اي مي باشد و روش انجام آن تحليلي ـ پيمايشي است. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه علي رغم نرخ منفي مهاجر پذيري استان خوزستان در سرشماري 1385، شهر اهواز بنا بر موقعيت ژيوپليتيك و نخست شهري خود در اين استان همچنان از شهر هاي مهاجر پذير محسوب مي شود. بر طبق تخمين هاي صورت گرفته در طي دوره دهساله سرشماري 1375-1385 نزديك به 36450 نفر مهاجر با اهداف مختلف به اين شهر وارد شده اند تا همچنان اين شهر به عنوان شهري مهاجر پذير قلمداد گردد. از طرفي مهاجرت از مهم ترين عوامل شكل دهنده به الگوي توسعه فيزيكي ناموزون، ناامني، ازدحام تراكم و مسايل زيست محيطي در اين شهر گشته است.