سطح‌بندي توسعه آموزشي در شهرستان‌هاي استان خوزستان

An Investigation of Educational Development in the Cities of Khuzestan Province

تمركز نامعقول و نا متناسب امكانات در عرصه‌هاي زيستي، توسعه ي اقتصادي - اجتماعي نابرابر نواحي جغرافيايي را در پي خواهد داشت. موضوعي كه بازتاب آن را در چشم انداز جغرافيايي شهرها و رشد ناهمگون آنها نيز مي‌توان يافت. فرآيند چنين روندي شبكه شهري را در عملكرد خود نامتعادل ساخته است. براي ايجاد تعادل و به منظور شكل دادن فضاهاي مناسب و همگون بحث برنامه‌ريزي منطقه‌اي، شناخت نابرابري هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي نواحي مختلف مي‌باشد. هدف اين تحقيق نيز شناسايي الگوي فعلي توزيع فضايي توسعه آموزشي در شهرستان‌هاي استان خوزستان مي‌باشد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و از لحاظ روش بررسي توصيفي- تحليلي مي‌باشد. داده‌هاي تحقيق از سالنامه آماري استان خوزستان در سال1390 گرداوري شده و به وسيله نرم افزارهاي SPSS، EXCEL، GIS و همچنين روش‌هاي تاپسيس، تحليل خوشه‌اي، ضريب همبستگي پيرسون، آزمون مان ويتني و ساير روش‌هاي آماري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد، كه توزيع فضايي توسعه آموزشي در سطح شهرستان‌هاي استان خوزستان بسيار نابرابر بوده و در تضاد كامل با عدالت فضايي مي‌باشد. اين نابرابري در دو سطح جغرافيايي و جمعيتي روي داده است. در بعد جغرافيايي اغلب شهرستان‌هاي توسعه‌يافته از نظر آموزشي در شرق استان واقع شده‌اند. در سطح جمعيتي نيز شهرستان‌هايي به توسعه آموزشي بيشتري رسيده‌اند كه از جمعيت كم‌تر و نرخ شهرنشيني پايين‌تري برخوردارند.

Unreasonable and disproportionate focus of facilities would cause to social- economical inequality development of geographical areas. The effect of this fact can also be reflected in the geographical landscape of cities and their heterogeneous development. These processes lead to unbalanced performance of urban network. In order to creating balance and making proper and homogeneous spaces as regional planning discusses, recognizing economical, social and cultural inequalities of different areas is necessary. Therefore, the purpose of this study is to identify current patterns of spatial distribution of educational development in the cities of Khuzestan province. For this practical study, the analytic– descriptive method was applied. The data were collected from the Statistical Yearbook of Khuzestan in 1390. The collected data were analyzed by using of different softwares such as SPSS, EXCEL, GIS and also TOPSIS methods, cluster analysis, Pearson correlation coefficient, Mann-Whitney test and other statistical methods. The results show that spatial distribution of educational development in the cities of Khuzestan province is extremely unequal and in stark contrast with special justice. This inequality has been accrued in both geographical and population levels. Interms of geographical, the most developed cities in education are located in the East of province. Moreover, in terms of population, the most developed cities in education have a lower population and urbanization rates.