نقد و بررسي ادله صدرالمتالهين بر وحدت شخصي وجود

A Review and Investigation of Mulla Sadra’s Arguments for Personal Unity of Existence

نظريه وحدت شخصي وجود كه تباري عرفاني دارد، مقبول صدرالمتالهين افتاده و در نظام فلسفي او به كار گرفته شده است. در پرتو اين نظريه، بسياري مباحث هستي شناختي توضيح و تبيين ويژه اي پيدا مي كنند. به هر روي، پس از تصوير اين نظريه، نخستين مسيله اثبات درستي اين نوع نگاه به هستي است. عارفان، صدرالمتالهين و نيز برخي پيروان او، ادله اي بر اثبات وحدت وجود ارايه كرده اند؛ ولي صرف نظر از تمام بودن يا تمام نبودن ادله ديگران، آنچه در اين نوشتار طرح و بررسي مي شود، صرفا براهين صدرالمتالهين بر وحدت شخصي وجود است. به نظر مي رسد مي توان در هريك از ادله او بر مدعا خدشه كرد. به همين سبب ـ در فضاي بحث فلسفي ـ هيچ يك از ادله وي بر وحدت شخصي وجود، تمام نيست.

The theory of “personal unity of existence” with its mystical lineage was accepted by Mulla Sadra and applied in his philosophical system. In the light of this theory, many ontological discussions find a special explanation. Anyway, after depicting this theory, the next step is to prove the rightness of this view of existence. The mystics, Mulla Sadra, and some of his followers have presented some arguments for the personal unity of existence. Regardless of other peopleʹs arguments and their status of being perfect or imperfect, only Mulla Sadra’s arguments for the personal unity of existence are studied here. It seems that one can pose an objection to any of his arguments, and hence (in a philosophical atmosphere), none of his arguments for the personal unity of existence is complete.