مقايسه سلامت تحصيلي دختران مادران مبتلا به درد مزمن عضلاني اسكلتي با دختران مادران سالم

پژوهش ها حاكي از آن است كه فرزندان بيماران مبتلا به درد مزمن، ممكن است در معرض بروز طيفي از دشواري هاي روانشناختي، اجتماعي و تحصيلي باشند. از اين رو هدف پژوهش حاضر، بررسي سلامت تحصيلي در فرزندان مادران مبتلا به درد مزمن عضلاني- اسكلتي است. در پژوهش حاضريك گروه 44 نفري از فرزندان دختر مادران مبتلا به درد مزمن عضلاني اسكلتي، در متغيرهاي سلامت تحصيلي با يك گروه كنترل همتا شده از دختران داراي مادران سالم، مقايسه شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، شامل مقياس هاي سلامت تحصيلي (AHS-SR)، برگرفته از مقياس هاي خودگزارش ده مسيرهاي سلامتي توسط كودك (HPC-RS، وانز و همكاران، 2010) بود. به منظور تحليل داده ها، مجموعه اي از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون تي مستقل و تحليل واريانس چند متغيري (مانوا) بكار گرفته شد. نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه فرزندان بيماران مبتلا به درد مزمن، سطوح پايين تري از سلامت تحصيلي را در مقايسه با كودكان گروه كنترل بروز دهند و اين امر پيشنهاد مي كند كه ابتلاء مادر به درد مزمن، كاركرد تحصيلي كودك را به طور منفي تحت تاثير قرار داده و بروز توانمندي هاي آن ها را با مانع مواجه مي سازد. پژوهش حاضر، پيشنهاد مي كند كه فرزندان مادران مبتلا به درد مزمن، ممكن است در خطر بروز عملكرد آموزشي پايين تري در مقايسه با فرزندان والدين سالم باشند. به نظر مي رسد كه مداخلات خانواده و يا آموزش روانشناختي، مي تواند به كودك و مادر، در داشتن درك بهتري از درد مزمن به عنوان يك پديده، و نيز در بكارگيري راهبردهاي مقابله اي براي پيشگيري از تاثيرات تعاملي آن كمك نمايد.