سيماي زنان ايراني در شبكه‌هاي تلويزيوني امريكا با تمركز بر پوشش زنان در مستندهاي شبكه‌هاي تلويزيوني لينك‌تي‌وي، نشنال جيوگرافيك، پي‌بي‌اس

Iranian Women’s Feature at America TV Channels With Focus on Womenʹʹs Clothing At Documentaries in Link TV, The National Geographic, and PBS

در دهه اخير، برنامه‌هاي زيادي از شبكه‌هاي مختلف تلويزيوني امريكا پخش شده‌ كه تاثير قابل توجهي بر افكار عمومي اين كشور و جهان، در خصوص ايرانيان و بويژه زنان ايراني داشته است. اين مقاله تلاش دارد با مطالعه 3 مستند تلويزيوني مشهور ساخته شده براي تلويزيون‌هاي امريكا درباره ايران: «جهاني بينابين»، «به مادرم نگوييد كه در ايران هستم» و «ايرانِ ريك استيوز»؛ به اين سوال پاسخ دهد كه تصويرپردازي از زن ايراني در اين مستندهاي تلويزيوني چگونه است؟ بدين منظور با رويكردي تفسيري، از روش تحليل محتواي كيفي (نشانه‌شناختي) براي تحليل 3 مستند انتخاب شده، استفاده شده است. تحليل مستندهاي برگزيده نشان مي‌دهد كه زن ايراني در اين مستندها، در دو تصوير كلي بازنمايي شده است: تصوير اول، حاصل مستندهايي است كه به بازتوليد كليشه‌‌هاي شرق‌شناسانه رسانه‌اي در خصوص ايران پرداخته و فضايي مطلقاً سياه از وضع زن ايراني توليد كرده‌ا‌ند كه برخي از مختصات آن عبارت‌اند از: زندگي در فضاي سياه اجتماعي، فرودستي مطلق، تقابل سياست‌ و رويكردهاي رسمي كشور با آزادي و استقلال و حيات خودمختار زن ايراني و ... . تصوير دوم از زن ايراني در اين مستندها، تاحدودي از سياه‌نمايي افراطي فاصله گرفته و برخي تصاوير خاكستري نيز از زن ايراني ارايه شده است.

At Recent decade many programs About Iranians and particularly Iranian women have broadcast by different America TV channels that significantly effect on American and the world’s public opinion. This article aims to study three famous TV documentaries about Iran “The intermediate world” , “ Do not say to my mother that I am at Iran” and “ Rick Stevesʹ Iran”, that has made by American TVs to answer this question: How is Iranian female imagery at these documentaries? To this purpose the mentioned documentaries have analyzed by using qualitative content analysis (Semiotic) with interpretation approach, have analyzed. The results indicate that the Iranian female representation is in two type of general imagery: First one is, media orientalist stereotypes reproduction about Iran, and projects an utterly black situation from Iranian female’s life. Some of those peculiarities are living at black social space, absolute inferiority, and Iranian contrast policy and official approaches to the freedom, independence, and autonomous life of Iranian female. The second illustrations are somehow away from extreme black propaganda, and expose some gray pictures of Iranian women.