نقد و بررسي استدلال هاي مبتني بر امتناع تعطيل و تناسخ در نفي تقدم نفس بر بدن

يكي از استدلالات برخي از فيلسوفان در نفي قدم نفس بر بدن، استدلال هاي مبتني بر امتناع تعطيل و تناسخ است كه بر اساس آن، چنانچه نفس پيش از بدن وجود داشته باشد، در آن هنگام يا متكفل تدبير بدني مادي است و يا آنكه چنين نيست و حال آنكه حالت نخست به دليل بطلان تناسخ و حالت دوم به دليل امتناع تعطيل ناممكن است. ازاين رو، تقدم نفس بر بدن محال است. اين نوشتار ضمن بررسي تقريرهاي مختلف و مباني نظري اين استدلال در اثبات حدوث نفس همراه با بدن، در نهايت به نقصان و ناكارآمدي آن در اثبات حدوث نفس همراه با بدن (نفي تقدم آن بر بدن) حكم مي راند. مهم ترين دلايل اين نقصان عبارتند از: امتناع تعطيل مطلق و نه تعطيل محدود، نيازمندي محدود نفس به بدن تنها در برخي افعال خود، امكان وجود عقلي و مفارقي نفس پيش از حدوث بدن، مشابهت وضعيت نفس در حدوث پيش از بدن با وضعيت آن پس از قطع تعلق از بدن، امكان وقوع تناسخي كه به نفي معاد نمي انجامد و امكان تعلق نفوس به ابدان غيرمادي؛ كه با روش كتابخانه اي به بررسي موضوع پرداخته و مدعاي پژوهش را مبرهن نموده است.