رابطه رشد اقتصادي و نابرابري درآمدي بين استان هاي ايران

The Relationship between Economic Growth and Income Inequality in Iran’s Provinces

یكی از مشكلات اساسی در برنامه ریزی های منطقه ای با هدف توسعه اقتصادی، تعیین روش هایی است كه دولت به كمك آنها بتواند منابع جامعه را به گونه ای اختصاص دهد تا رشد اقتصادی و كاهش در نابرابری های درآمدی بین استانی به صورت همزمان میسر گردد. بررسی امكان تحقق این موضوع، هدف اصلی این تحقیق می باشد. در این مطالعه، از داده های سری زمانی فصلی مربوط به سال های 89-1379 و یك الگوی خود همبسته برداری استفاده شده و نابرابری درآمدی بین استانی یك بار با استفاده از ضریب جینی و بار دیگر با استفاده از شاخص تایل به دست آمده است. نتایج حاكی از آن است كه نابرابری درآمدی بین استانی، رشد اقتصادی را در كوتاه مدت كاهش می دهد كه تنها بخشی از این كاهش در بلند مدت از بین خواهد رفت. رشد اقتصادی در كوتاه مدت، نابرابری درآمدی بین استانی را افزایش و در بلند مدت آن را كاهش می دهد. به كارگیری شاخص تایل در اندازه گیری نابرابری درآمدی بین استانی، نتایج حاصل از برآورد الگو را با استفاده از ضریب جینی تأیید می كند.

One of the fundamental problems in regional economic development is determining the ways in which government can allocate resources of society so that economic growth and income equality among provinces can be achieved simultaneously. In this study, a Vector Auto Regressive Model is estimated using seasonal data during Q1: 2000- Q4:2009. Inter-provincial income inequality is obtained with both Gini Coefficient and Theil Index. The results show that, in short run, income inequality among provinces accelerates economic growth and in long run decelerates it, however, it does not return to its initial level. Economic growth in short run accelerates income inequality among provinces, but decelerates it in long run. Robustness tests with Theil Index, confirm our primary results applying Gini Coefficient.