بررسي و تحليل تاثيرات تكنولوژي و فن آوري هاي نوين بر ساختار معماري فرم هاي گنبدي شكل

الگوهاي معماري اجدادي ما استفاده از روش ها و مصالح جديد به منظور افزايش سرعت ساخت، سبك سازي، افزايش عمر مفيد ونيز مقاوم نمودن ساختمان در برابر زلزله را بيش از پيش مطرح كرده است .حل مشكلاتي نظير زمان طولاني اجرا عمر مفيد كم ويا هزينه زياد اجراي ساختمان ها نيازمند ارايه راهكارهايي به منظور استفاده عملي از روش هاي نوين ومصالح ساختماني جديد جهت كاهش وزن و كاهش زمان ساخت , دوام بيشتر ونهايتا كاهش هزينه اجراست. يكي از موارد در سبك سازي سقف استفاده از فرم گنبد است كه يك عنصر پايدار و مقاوم در برابر زلزله و يك عنصر يادماني است. استفاده از گنبد ها روش آسان و اقتصادي جهت پوشش سطوح يكپارچه بدون ستونگذاري در داخل مي باشد. گنبد ها از ديرباز در معماري ايران بكار گرفته شده اند. توسعه گنبدها در ايران در روزگاران قديم با سنگ و به تدريج آجركاري و مصالح سنگي بوده است. سپس در عصر مدرن ابتدا آهن براي نخستين بار براي چهار چوب اسكلتي ساختارهاي گنبدي بكار رفت و سپس بطور وسيعي از بتن ساده با فشار مقاومت خوب در بناهاي جديد براي اجراي گنبد ها استفاده گرديد. اضافه كردن فلز براي مسلح كردن در برابر كشش، راهكاري جديد در مهندسي سازه بوجود آورد كه منجر به ساخت گنبد هاي مدرن توسط بتن مسلح گرديد.همچنين از گنبدهاي فولادي، گنبد هاي آلومينيومي و گنبد هاي چوبي وساير روشها براي ساخت گنبد استفاده شده است.اين مطالعه كه با روش تحليلي – توصيفي و مطالعات كتابخانه اي وبه طور مقايسه اي انجام شده است تحليل گنبدهاي سنتي وساختار معماري آنها مورد بررسي قرارگرفته ودرادامه تاثير تكنولوژي هاي نوين درشكل گيري فرم هاي متنوع گنبدي شكل با ساختاري متفاوت جهت استفاده بهينه از فضا وبهبود كيفيت فضاي معماري مورد مداقه قرار گرفته ونهايتا باجايگزين شدن اين نوع گنبدها به جاي گنبدهاي سنتي وارد دنياي جديدي از فضاي معماري شويم.