بررسي تطبيقي خودشيفتگي(نارسيسم) در شعر خاقاني و متنبي

Comparative analysis of narcissism in Khaqani and Motanabbi works

خاقاني و متنبي دو شاعر نامي ادبيات فارسي و ادبيات عرب‌اند، كه پيشگامان عرصه‌ خودستايي و فخر شناخته مي‌شوند. پژوهش حاضر در پاسخ به اين سوال كه خاقاني و متنبي هر يك چگونه به خودستايي در شعر خود پرداخته‌اند صورت گرفته و نمونه‌هايي از خودستايي‌ را در شعر هر يك ارايه نموده است. آنچه باعث مي‌شود دو شاعر به خودستايي بپردازند خلاهاي دروني است و عقده‌هاي روان‌شناسانه كه اين دو شاعر زودرنج از آن بي‌بهره نبوده‌اند؛ خاقاني به خرد و دانش و شعر خويش مباهات ورزيده و متنبي، شجاعت و دليري و جنگجويي را در كنار شعر مايه‌ فخر و برتري دانسته است. هر دو در اين مسير بسيار غلو كرده‌اند اما حلق تصاوير تازه‌تر و بكرتر از سوي خاقاني صورت گرفته است.

Khaqani and Motenabbi are two famous Arabic and Persian poets. The present research attempts to answer the question “how these two poets expressed narcissism in their poetry” by presenting and bringing some examples of narcissism. What make these two poets to express narcissism are the inner gaps and psychological obsessions. Khaqani is proud of his knowledge, wisdom and poetry and knows his braveness as predominance. Both exaggerated in this way but the depiction and portrayal poetry is done by Khaqani.