روش شناسي تفسير فقهي شيعه

a methodology and interpretation of shiite jurisprudence

چكيده با توجه به جايگاه ويژه روش شناسي در فهم معيارها و شيوه هاي صحيح كشف معرفت از منابع مربوط در هر علمي و با توجه به جايگاه قرآن در استنباط احكام شرعي به عنوان اصلي‌ترين منبع و اهميت تفسير فقهي به عنوان دانشي ميان رشته‌اي، اين مقاله با طرح ايده روش شناسي تفسير فقهي شيعه، ضمن بر شمردن ويژگي هاي كلي تفسير فقهي شيعه، به تقسيم‌بندي، بررسي و مطالعه مصداقي روش‌هاي متنوع استخراج احكام فقهي از آيات الاحكام در مذهب شيعه مي‌پردازد. در اين راستا روش‌هاي اصلي و فرعي شامل استناد به اصول عقلايي محاوره، روش تفسير فقهي قرآن به قرآن (مشتمل بر هفت روش فرعي)، روش تفسير فقهي قرآن به سنت پيامبر(ص)و اهل بيت(ع) (مشتمل بر دو روش فرعي تبيين، با نه زير‌مجموعه، و تمسك)، روش استناد به قراين عقلي، استناد به اجماع، استناد به قواعد اصولي، فقهي، تفسيري، منطقي و استناد به شان نزول و قرايات، تفكيك و طبقه بندي شده اند.