بررسي نقش ساختار كالبدي-فضايي در عملكرد مطلوب محله اي (مطالعه موردي: كلان شهر تبريز)

آغاز روند سريع شهرنشيني از ميانه هاي قرن بيستم در كشورهاي جهان سوم از جمله كشور ايران موجب از هم گسيختگي ساختار كالبدي شهرها گرديد. به طوري كه ساختار محله بندي شهرها را كه بر پايه مقياس انساني طراحي شده بود از هم فرو پاشيد. از اين رو شهرهاي امروزي با توجه به پيشينه تاريخي از ساختار كالبدي منسجمي برخوردار نيستند و در روند توسعه خود بافت هاي ناهمگوني را تجربه كردند. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي نقش ساختار كالبدي-فضايي در عملكرد مطلوب محله اي در بافت هاي سنتي، مدرن و خودرو شهر تبريز و شناسايي متغييرهاي تاثيرگذار كالبدي محله اي (1393) صورت گرفته است. روش تحقيق پيمايشي-تحليلي بوده كه داده هاي مورد نياز را با استفاده از پرسشنامه جمع آوري و با آزمون-هايي مورد تجزيه وتحليل قرار داده است. بر اساس نتايج به دست آمده، در مجموع بين ابعاد شش گانه ساختاركالبدي-فضايي و عملكرد مطلوب محله اي، در محلات بافت هاي سنتي نسبت به محلات بافت هاي مدرن و خودرو همبستگي بالايي وجود دارد؛ اما براساس تحليل رگرسيوني روش همزمان (ENTER) ميزان تاثيرگذاري ابعاد شش گانه ساختار كالبدي-فضايي در محلات بافت هاي سه گانه در مطلوبيت عملكردي تفاوت وجود دارد. در محلات سنتي بعد دسترس پذيري با 488/0، در محلات مدرن بعد فشردگي با 492/0 و در محلات خودرو بعد مقياس با 424/0 ضريب بتا بيش ترين تاثيرگذاري را در مطلوبيت عملكرد محله اي دارند.