مانومتري با قدرت تفكيك بالا در افتراق اختلالات حركتي مري

High-resolution esophageal pressure topography for esophageal motility disorders

زمینه و هدف: مانومتری مری با قدرت تفكیك بالا جدیدترین روش تشخیصی بررسی اختلالات حركتی مری است كه می‌تواند مبتلایان به بیماری آشالازی را از اختلالات حركتی غیرآشالازی مری تفكیك نماید. این مطالعه با هدف بررسی علایم بالینی مبتلایان به اختلالات حركتی غیرآشالازی مری و مقایسه آن با بیماران آشالازی انجام گردید. روش بررسی: مطالعه به‌صورت مقطعی و آینده‌نگر در 963 بیمار كه با علایم گوارشی فوقانی (دیسفاژی، درد سینه غیرقلبی، برگشت غذا، سوزش پشت جناغ سینه، خشونت صدا، آسم و استفراغ) و كاهش وزن از فروردین 1391 تا فروردین 1394 به بخش مانومتری مركز تحقیقات گوارش فیروزگر، مراجعه كرده بودند انجام گردید. برای همه بیماران، مانومتر مری با روش‌های استاندارد جهانی، انجام شد. سپس تراسه‌های مانومتری در بیمارانی كه Integrated relaxation pressure 4 (IRP4) مساوی یا كمتر از mmHg 15 داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته‌ها: پژوهش كنونی نشان داد كه اختلالات حركتی غیرآشالازی مری (%58) شایع‌تر از بیماری آشالازی (2/%18) است. سوزش پشت جناغ سینه (5/%68)، برگشت غذا (4/%65) و درد سینه (6/%60) شایع‌ترین علامت این بیماران بود. هر چند استفراغ (7/%91) و كاهش وزن (%63) شایع‌ترین علامت‌های بیماران مراجعه‌كننده بود ولی در مبتلایان به اختلالات حركتی غیر آشالازی مری ارزش تشخیصی ندارند. اختلال عمل حركتی بینابینی مری (2/%67) شایع‌ترین و فقدان پریستالتیسم مری (%7) و مری پرقدرت (3/%3) نادرترین یافته‌ها در اختلالات حركتی غیرآشالازی مری بودند. نتیجه‌گیری: هر چند آشالازی از اختلات حركتی درمان‌پذیر مری محسوب می‌شود ولی اختلالات حركتی غیر‌آشالازی مری شایع‌تر است. همچنین علایم بالینی همیشه نمی‌تواند انواع مختلف اختلالات حركتی غیر‌آشالازی مری را از همدیگر افتراق دهد، بنابراین مانومتری مری در تشخیص و تعیین نوع درمان این اختلالات، به‌خصوص در بیمارانی كه رفلاكس گاستروازوفاژیال دارند، ضروری است.

Background: High-resolution manometer (HRM) of the esophagus has become the main diagnostic test in the evaluation of esophageal motility disorders. The development of high-resolution manometry catheters and software displays of manometry recordings in color-coded pressure plots have changed the diagnostic assessment of esophageal disease. The first step of the Chicago classification described abnormal esophagogastric junction deglutitive relaxation. The latest classification system, proposed by Pandolfino et al, includes contraction patterns and peristalsis integrity based on integrated relaxation pressure 4 (IRP4). It can be discriminating the achalasia from non-achalasia esophageal motility disorders. The aim of this study was to assessment of clinical findings in non-achalasia esophageal motility disorders based on the most recent Chicago classification. Methods: We conducted a prospective cross-sectional study of 963 patients that had been referred to manometry department of Gastrointestinal and Liver Research Center, Firozgar Hospital, Tehran, Iran, from April, 2012 to April, 2015. They had upper GI disorder (Dysphasia, non-cardiac chest pain, regurgitation, heartburn, vomiting and asthma) and weight loss. Data were collected from clinical examinations as well as patient questionnaires. Manometry, water-perfused, was done for all patients. Manometry criteria of the patients who had integrated relaxation pressure 4 (IRP4) ≤ 15 mmHg were studied. Results: Our finding showed that the non-achalasia esophageal motility disorders (58%) was more common than the achalasia (18.2%). Heartburn (68.5%), regurgitation (65.4%) and non-cardiac chest pain (60.6%) were the most common clinical symptoms. Although, vomiting (91.7%) and weight loss (63%) were the most common symptoms in referring patients but did not discriminate this disorders from each other’s. Borderline motor function (67.2%) was the most common, absent peristalsis (97%) and the hyper-contractile esophagus were rarest in the non- achalasia esophageal motility disorders. Conclusion: However, achalasia is a treatable esophageal motility disorder but non-achalasia esophageal motility disorders were more common. Thus, manometrial study is an imperative tool for proper diagnosis and treatment of these patients, especially in gastro-esophageal reflux disease. Clinical finding could not accurately diagnosis between different types of non-achalasia esophageal motility disorders from each other’s.