ارزيابي پايداري و تعيين اندازه بهينه جمعيت شهر مشهد بر اساس وضعيت منابع آبي

پژوهش حاضر در مرحله اول به ارزيابي پايداري شهر مشهد در ارتباط با منابع آبي بر اساس مدل هاي توسعه شهري پايدار پيشنهادشده توسط هاتون اختصاص دارد و سپس جمعيت بهينه مشهد را بر اساس دو گزينه سازمان آب و فاضلاب براي تامين آب مورد نياز در سال 1395، با احتساب سد دوستي و ارداك و بدون احتساب اين دو سد تعيين مي كند. بر اساس ماهيت هدف گذاري، از روش تحقيق تركيبي از نوع تودرتو استفاده شد؛ چرا كه اطلاعات كيفي پشتوانه اي براي تحليل هاي كمي محسوب مي شود. در اين راستا با استفاده از مطالعات كتابخانه اي فرم هاي پايدار شهري بررسي شدند و در ادامه، مدل هاي هاتون در ارتباط با شبكه آب و فاضلاب شهري شناسايي گرديدند. وضعيت منابع آبي استان، دشت مشهد و شهر مشهد از طريق اسناد مرتبط تعيين گرديد و سپس با استفاده از تحليل هاي كمي، جمعيت بهينه شهر بر اساس دو گزينه سازمان آب و فاضلاب محاسبه شد. نتايج نشان مي دهد دشت مشهد از منابع آب زيرزميني استان 2 درصد آن را داراست. در حالي كه 97/ 65 درصد جمعيت شهري استان در اين دشت و به ويژه در شهر مشهد ساكن اند و 42 درصد آب مورد نياز از منابع سطحي تامين مي گردد كه 7/ 92 درصد آن متعلق به سد دوستي است. اين سد در فاصله 220 كيلومتري شهر مشهد واقع است و از كل فاضلاب خانگي توليدشده، 30 درصد آن بازيافت مي شود. بنابراين، بر اساس مدل هاي شهري پايدار هاتون، مشهد در ارتباط با منابع آبي شهر پايداري نيست و بر اساس عدم وابستگي به خارج از حوزه نفوذ (بدون احتساب سد دوستي و ارداك) 1192660 نفر و حتي با وابستگي به خارج از حوزه نفوذ 550459 نفر مازاد جمعيت دارد.