ارزيابي اثرات محيط زيستي احداث پياده راه پل طبيعت و بهبود عملكرد اكولوژيك آن در محدوده جغرافيايي منطقه 3 تهران

با افزايش روزافزون جمعيت شهرها، آلودگي محيط شهرها، سبك زندگي آپارتمان نشيني، فاصله گرفتن از محيط طبيعي و غيره، ضرورت نياز به فضا هاي اجتماعي، جذاب و آرامش بخشي مانند پياده راه ها در شهرها روزبه روز افزايش يافته است. پل طبيعت واقع در منطقه سه تهران با مساحت 7000 مترمربع، اولين پل صرفاً پياده رو در ايران است كه بوستان آب وآتش و پارك جنگلي طالقاني را به يكديگر متصل مي كند. پل طبيعت جدا از مسائل اقتصادي و اجتماعي، ابعاد اكولوژيك نيز دارد و نياز به بررسي و ارزيابي در اين زمينه وجود دارد. روش تحقيق در اين مقاله به اين صورت است كه براي ارزيابي زيست محيطي احداث پياده راه پل طبيعت ابتدا به كمك مدل DPSIR ساختار محيط زيست منطقه بررسي شد، سپس براي ارزيابي اثرات احداث پل طبيعت از روش ماتريس ايراني استفاده گرديد و سپس براي بهبود عملكرد زيست محيطي آن از رويكرد اكولوژي سيماي سرزمين بهره گرفته شد. نتايج ارزيابي اكولوژيك احداث پياد ه راه پل طبيعت نشان مي دهد احداث اين پل از لحاظ زيست محيطي كاملاً تاييد شده است. همچنين در بين اثرات، بهبود عملكرد اكولوژيك منطقه با 2 امتياز مهم ترين اثر و در بين پيامدها نيز بهبود شرايط ميكروكليما و كيفيت هوا و زيستگاه هاي گياهي به طور مشترك با 6/ 1 امتياز مهم ترين پيامدها به شمار مي آيند. استفاده از اصول اكولوژي سيماي سرزميني در حال حاضر در بسياري از شهرهاي جهان در جريان است و حيات زيست محيطي و بومي اين شهرها را تامين مي كند. شهر تهران نيز براي بهبود عملكرد محيط زيست خود در سطح كلان بايد از اين اصول پيروي كند. يكي از پايه اي ترين اين اصول شكل گيري و گسترش مفهوم ماتريكس، لكه و كريدور است. بسط و ارتباط اين اصل پايه اي بايد به اين صورت باشد كه براي بهبود عملكرد محيطي احداث پل طبيعت بر اساس اصول اكولوژي سيماي سرزمين، گسترش لكه سبز بوستان آب و آتش- پل طبيعت – بوستان طالقاني با كاربري هاي فضاي سبز و كاربري هاي نيازمند احيا و بازسازي در اطراف پل طبيعت لازم و ضروري است. چنين شبكه اي در طولاني مدت نه تنها موجب بهبود عملكرد اكولوژيك منطقه و سطح شهر تهران خواهد شد، بلكه مي تواند بر غناي بصري، كيفيت هوا و حتي تنوع زيستي منطقه تاثير گذار باشد و به طور كلي كيفيت حيات را در كلان شهر تهران بهبود بخشد.