تاثير تمرينات هوازي تداومي بر سطوح سرمي شاخص هاي آسيب بافت كبدي در موش هاي صحرايي مبتلا به انفاركتوس قلبي

Effect of Continuous Aerobic Training on Serum Levels of Liver Injury Indices in Rats with Myocardial Infarction

مقدمه: در اين مطالعه، تاثير تمرينات هوازي تداومي بر شاخص هاي سرمي آسيب بافت كبد، شامل آسپارتات آمينوترانسفراز (AST)، آلانين آمينوترانسفراز (ALT) و آلكالين فسفاتاز (ALP)، در موش هاي صحرايي ويستار مبتلا به انفاركتوس قلبي بررسي شد. مواد و روش‌ها: 30 سر موش صحرايي نر ويستار چهار هفته‌اي پس از انفاركتوس قلبي به طور تصادفي در سه گروه شم (SHAM، تعداد=10)، گروه شاهد انفاركته شده (SED-MI، تعداد=10) و گروه تمريني انفاركته شده (EX-MI، تعداد=10) تفكيك شدند. گروه EX-MI به مدت ده هفته (5 روز در هفته)، برنامه‌ي دويدن روي تردميل به مدت 50 دقيقه با سرعت 17 متر بر دقيقه را انجام دادند. سطوح سرمي آنزيم هاي كبدي AST، ALT و ALP در پايان برنامه تمريني به روش الايزا اندازه‌گيري شدند. تحليل آماري داده ها، به وسيله‌ي تحليل واريانس يك طرفه (ANOVA) و سطح معني‌داري كمتر از 05/0 انجام گرفت. يافته ها: سطح آنزيم AST پس از اتمام برنامه‌ي تمريني، در گروه شاهد و گروه تمريني به طور معني‌داري نسبت به گروه شم افزايش يافت (01/0p=). ميزان AST در گروه شاهد با گروه تمريني تفاوت معني‌داري نداشت (93/0p=). در همين زمينه،ALT پس از انفاركتوس قلبي به طور معني‌داري افزايش پيدا كرد (02/0p=). اين آنزيم در گروه تمريني تفاوت معني‌داري با گروه شاهد نداشت (55/0p=) هم‌چنين، ميزان ALP در بين گروه هاي مورد مطالعه تفاوت معني‌داري نداشته است (9/0p=). نتيجه گيري: نتايج نشان دادند كه ده هفته فعاليت تداومي هوازي با شدت متوسط، تاثيري بر عملكرد بافت كبد در موش‌هاي مبتلا به انفاركتوس قلبي ندارد. براي بررسي بهتر تاثير تمرينات ورزشي بر شاخص هاي پاتولوژيكي بافت كبد، نياز به ارزيابي تغييرات ايمونوهيستوشيميايي است.

Introduction: In this study, the effect of continuous aerobic training on serum indices of liver tissue damage enzymes (aspartate aminotransferase (AST), alanine amino transferase (ALT), and alkaline phosphatase (ALP)) in rats with myocardial infarction (MI) were evaluated. Material and Methods: For this purpose, four weeks after MI, 30 male Wistar rats were randomized to the following groups: 1: Sham (n=10); 2: MI-sedentary (Sed-MI), n=10 and 3: MI-exercise (Ex-MI), n=10 the rats were subjected to aerobic training in the form of treadmill running for 10 weeks (5 days per week) at 17 m/min for 50 min/day. At the end of training program, serum AST, ALT, and ALP were measured by ELISA kits. Results were analyzed by one-way analysis of variance (ANOVA) and P < 0.05 was considered as significant level. Results: AST activity, in the MI-sedentary and MI-exercise groups was significantly higher at the end of training (p=0.01), there was however no significant difference between MI-sedentary and MI-exercise (p=0.93). Alanine amino transferase was also significantly increased after MI (p=0.02), there was howere no significant difference between MI-exercise and the MI-sedentary groups (p=0.55). ALP activity was comparable between groups (p=0.9). Conclusion: Ten weeks continues aerobic exercise training with moderate intensity had no effect on liver function in rats with MI. To better evaluate the effect of exercise training on liver pathological indices immunohistochemical analyses are needed.