تحليل برنامه درسي مغفول سواد تغذيه اي در دوره تحصيلي متوسطه

برنامه درسي رسمي آموزش و پرورش در هر جامعه اي بايد پرورش دهنده ابعاد مختلف رشد جسماني، رواني، عاطفي، عقلاني، اخلاقي و اجتماعي دانش آموزان باشد. اما بررسي برنامه هاي درسي دوره تحصيلي متوسطه ايران، حاكي از مغفول بودن مسئله سواد تغذيه اي است. هدف پژوهش حاضر، تحليل برنامه درسي مغفول سواد تغذيه اي در دوره تحصيلي متوسطه بود. روش پژوهش، توصيفي پيمايشي بود. جامعه آماري تمامي دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه ناحيه يك شهر يزد شامل 2140 نفر بودند كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيري تصادفي ساده، تعداد 325 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه استاندارد ارزيابي سواد تغذيه اي (در ابعاد نگرش، عملكرد، آگاهي و منابع اطلاعاتي) بود كه روايي و پايايي آن تاييد شد. به منظور تحليل داده ها از آمار توصيفي و آزمون t مستقل استفاده شد. نتايج نشان داد كه ابعاد سواد تغذيه اي در هر دو گروه دختران و پسران با ضعف هايي همراه است. با وجودي كه دختران در مقايسه با پسران از ابعاد سواد تغذيه اي بهتري برخوردار بودند، اما كمبودهايي نيز مشاهده شد. دختران نگرش ساده تري نسبت به مصرف صبحانه در مقايسه با پسران داشتند. در حيطه عملكرد تغذيه اي، پسران در مقايسه با دختران، عادات نادرست تري درباره مصرف نمك داشتند، اما مصرف لبنيات در گروه پسران بهتر از گروه دختران بود. به علاوه ميزان مطلوبيت قد و وزن در هر دو گروه رضايت بخش نبود. در حيطه آگاهي تغذيه اي هر دو گروه دختران و پسران، از آگاهي نظري برخوردار بودند. در نهايت، با استفاده از آزمون خي دو، مشخص شد منابع اطلاعاتي دختران بسيار محدود است اما پسران از منابع متنوعي نظير كتابهاي درسي و شبكه اقوام و دوستان، اطلاعات تغذيه اي خود را كسب مي كردند. يافته هاي پژوهش حاضر، ضرورت بازنگري برنامه هاي درسي دوره متوسطه را در جهت ارتقاي سواد و عملكرد تغذيه اي دانش آموزان نوجوان، بيش از پيش مورد تاكيد قرار مي دهد.