قرايت جرم‌شناسانه از قانون مدني ايران در زمينه «نگاهداري و تربيت اطفال»؛ جلوهاي از جرمشناسي خانواده

Criminological Analysis of Iranian Civil Code in Family Rules

خانواده همواره شاخص‌ترين محيط در جامعه‌پذير كردن انسان‌ها‌ست. در اين بستر است كه كودكان با معيارهاي اخلاقي و ارزش‌هاي اجتماعي آشنا شده و به‌تدريج، به‌سوي احترام ‌گذاردن به بايدها و نبايدهاي كيفري هدايت مي‌شوند. با وجود اين، گاه محيط خانواده به عرصه‌اي براي متمايل ‌كردن كودكان به ارتكاب بزهكاري تبديل مي‌شود؛ از همين‌رو تربيت كودكان در اين محيط و نيز چگونه تربيت ‌شدن آنان اهميت بسياري پيدا مي‌كند. در گستره تقنيني ايران، به الزام خانواده‌ها به تربيت كودكان و ايجاد بستر مناسب براي درست ‌تربيت‌ شدن اين دسته و نيز حمايت مالي ـ ‌اقتصادي از آنان توجه شده است. طبيعتاً، اين الزام كه در قالب حق‌ ـ‌ تكليف حضانت تبلور يافته، علاوه‌بر اينكه داراي جنبه حقوقي‌مدني است، كاركردي جرم‌شناسانه نيز دارد. در اين نوشتار، از جنبه‌هاي جرم‌شناسانه حق‌ـ تكليف پدر و ‌‌مادر (?) و دور ساختن كودكان از پدر و مادر در پرتو قانون مدني ايران (?) سخن به‌ميان مي‌آيد.

Family has been the most important atmosphere for socialization process of children. In this context children learn social and ethical values and gradually are guided towards what they have to respect. However, some time family is becomes an inappropriate context for children and may lead them towards delinquency. In Iranian criminal policy, it is a duty for family to provide training and education for as a civil code. Custody of children and maintenance are of importance initiative from criminological aspect. Thus, in this paper, the criminal aspect of parents rights and duties in Iranian civil code are discussed.