ارتباط كارايي اقتصادي و كارايي زيست‎محيطي: شواهد جديد براي كشورهاي در حال توسعه و توسعه‎يافته

A Nexus between Environmental and Economical Efficiency: New Evidence to Developing and Developed Countries

كارايي اقتصادي نشان‎‎دهنده توانايي يك سازمان براي توليد و توزيع محصول با كمترين هزينه ممكن است. به علاوه، كارايي زيست‏محيطي به عنوان يكي از عناصر مهم توسعه پايدار، بيانگر وضعيت توليد آلايندگي از نهاده‏هاي توليد است. چنانچه فعاليت‎هاي اقتصادي از نظر زيست‎محيطي از كارايي لازم برخوردار نباشد، دستيابي به توسعه پايدار مشكل مي‌شود. ارتقاي كارايي اقتصادي نيز منابع مالي لازم را براي بهبود كيفيت محيط زيست فراهم مي‎كند. در اين مقاله، ارتباط بين كارايي‎‏هاي زيست‎محيطي و اقتصادي بررسي شده است. براي اين امر، ابتدا با به كارگيري روش تحليل پوششي داده‎ها، كارايي‎هاي زيست‎محيطي و اقتصادي 50 كشور منتخب توسعه‎يافته و در حال توسعه، شامل ايران طي دوره زماني 2012-2002م، برآورد و سپس، با استفاده از آزمون عليت گرنجري و نيز تشكيل دستگاه معادلات همزمان، ارتباط بين كارايي‎هاي زيست‎محيطي و اقتصادي بررسي شده است. نتايج محاسبه كارايي‎ها نشان مي‎دهد كه كشورهاي توسعه‎يافته نسبت به كشورهاي در حال توسعه از كارايي‎هاي زيست‎محيطي و اقتصادي بالاتري برخوردارند. در اين راستا، ميانگين كارايي‎هاي زيست‎محيطي و اقتصادي ايران به ترتيب 570/0 و 379/0 مي‎باشد كه پايين تر از متوسط كشورهاي مورد بررسي است. همچنين، نتايج آزمون عليت گرنجري نشان مي‏دهد كه رابطه عليت دوطرفه اي بين كارايي‎هاي زيست‏محيطي و اقتصادي وجود دارد. براساس نتايج برآورد مدل به روش حداقل مربعات دو مرحله‏اي نيز بين كارايي‏ اقتصادي و كارايي زيست‎محيطي در كشورهاي منتخب ارتباط مثبت دوطرفه وجود دارد. بدين ترتيب، به نظر مي‎رسد ارتقاي يكي از اين دو كارايي، افزايش كارايي ديگر را به همراه خواهد داشت.

Economical efficiency implies on the ability of an organization to produce and distribute a product at lowest possible cost. Environmental efficiency, as an important element of sustainable development, explains the status of pollution production from inputs. If economic activities, in terms of environmental are not efficient, it will be difficult to achieve sustainable development. Promoting economical efficiency provides necessary financial resources to improve the quality of the environment. In this paper, we investigate the relationship between environmental efficiency and economical efficiency. For this purpose, first we estimate environmental and economical efficiency for 50 developed and developing countries including Iran in the period of 2002-2012, using Data Envelopment Analysis (DEA) method. Afterwards, we study the nexus between environmental and economical efficiency through forming a system of simultaneous equations as well as Granger causality test. The results of efficiency measurement show that developed countries have higher environmental and economical efficiencies compared to developing countries. In this line, the average of environmental and economical efficiencies of Iran are 0/570 and 0/379, respectively, that are lower than the average of the selected countries. Furthermore, the results from Granger causality test indicate a bilateral relationship between the economical efficiency and environmental efficiency in selected countries. Based on the present research results, it seems that the upgrading one of the two efficiencies will make increase another