نقش و جايگاه ايران در آسياي غربي و جنوب غربي

مناطق استراتژيك، كشورهاي تاثير گذار در اين مناطق و پيش بيني رفتار و حركت اين كشور ها و به طور كلي واكاوي و بررسي آن ها از جهات مختلف؛ يكي از دغدغه هاي فكري انديشمنداني از حوزه هاي مختلف بوده است. در اين بين ايران به عنوان يك كشور منطقه اي مي تواند بيشتر از قدرت ملي و جغرافيايي خود نقش ايفا نمايد؛ اين نقش در سياست و نظم منطقه اي تاثيرگذار خواهد بود و اگر اين نقش به عينيت و سرانجام برسد عامل مهمي براي ارتقاي موقعيت و سامان دهي گرايش سياست خارجي ايران در سال هاي آينده خواهد بود. جامعه ي آماري مورد نظر در اين پژوهش، كشور هاي واقع در منطقه ي آسياي ميانه، قفقاز، خاورميانه كوچك، خليج فارس و افغانستان و پاكستان مي باشند. هدف اين پژوهش تعيين نقش، جايگاه و موقعيت استراتژيك ايران در شاخص هاي مختلف بين كشور هاي منطقه در شرايط فعلي مي باشد؛ تا تصوير گر نحوه ي حركت و ادامه ي مسير ايران براي دستيابي به هدف سند چشم انداز در افق 1404باشد؛ بدين منظور رتبه ي كشور ايران با ساير كشور هاي واقع در منطقه مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفته است.با توجه به توانمندي ها يي بالقوه اي كه جهت تحقق بخشيدن به آرمان هاي سند چشم انداز دارد، علي رغم پيشرفت هاي مناسب در برخي از زمينه ها، تا دستيابي به رتبه برتر منطقه فاصله زيادي دارد و در شرايط فعلي نيازمند تقويت و تجهيز خود در اكثر شاخص هايي است كه معرف توسعه و پيشرفت مي باشند.