سنجش توسعه نواحي شهري با استفاده از مدل ELECTRE، نمونه موردي شهر خرمدره

پس از دهه 1980 كه توسعه پايدار به عنوان مفهومي بنيادي در گزارش برانت لند مطرح شد، اين موضوع در مركز توجه برنامه ريزي ها در سطوح مختلف قرار گرفت. از آنجائيكه شهر به عنوان مكان زيست و فعاليت سالم شهروندان به شمار مي آيد، و با توجه به اينكه رشد شهرها در جهان سوم معمولاً برپايه ي اصول توسعه پايدار و برنامه ريزي شهري صحيح و آينده نگر نمي باشد، لازم است در جهت پايداري آن ها گام هاي موثري برداشته شود. در كشورهاي كمتر توسعه يافته نابرابري هاي فضايي در مناطق شهري به طور چشمگيري در حال افزايش است، و اين امر باعث جدايي گزيني طبقات اجتماعي – اقتصادي در مناطق شهري شده است. از مهمترين عواملي كه باعث اين جدايي گزيني و عدم برابري شهروندان در استفاده از امكانات و خدمات شهري مي گردد، توزيع نابرابر اين خدمات در مناطق مختلف شهري مي باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نابرابري در نواحي شهري از نظر شاخص هاي توسعه اقتصادي – اجتماعي و كالبدي در نواحي شش گانه خرمدره انجام شده است. با توجه به كارآمدي مدل الكتر(ELECTRE) از 10 شاخص اقتصادي – اجتماعي و كالبدي ديگر مورد استفاده قرار گرفته شده است. نوع تحقيق كاربردي و روش بررسي آن توصيفي- تحليلي است. نتايج بدست آمده است از مدل الكتر حاكي از آن است كه در بين نواحي ششگانه خرمدره، ناحيه 1 و 3 از نظر شاخص هاي توسعه اقتصادي – اجتماعي و كالبدي در بهترين شرايط و ناحيه 6 در نامناسب ترين شرايط از لحاظ دسترسي به خدمات و شاخص هاي توسعه قرار دارد؛ و اين امر نشان دهنده اين است كه نواحي شهر خرمدره از نظر شاخص هاي اقتصادي – اجتماعي و كالبدي در شرايط كاملاً متفاوتي قرار دارند.