سخن آغازين

سخن آغازين

پيرو توصيه و سياست كلي دفتر برنامه‌ريزي پژوهشي و كميسيون بررسي نشريات علمي كشور مبني بر تخصصي‌شدن رويكرد و حركت علمي نشريات، براساس نامه شماره 30646/18/3/ مورخ 20/2/1395 اين كميسيون، فصلنامه علمي-پژوهشي «ادب‌پژوهي» به دو نشريه تخصصي و مستقلِ «زبان فارسي و گويش‌هاي ايراني» و «نقد و نظريه ادبي» تفكيك گرديد و دفتر حيات اين نشريه علمي نام‌آشنا پس از 9 سال فعاليت مستمر و چاپ ده‌ها مقاله علمي، با انتشار شماره 34 در زمستان سال 1394 براي هميشه بسته شد. اولين شماره فصلنامه «ادب‌پژوهي» بهار سال 1386 به سردبيري دكتر غلامرضا رحمدل منتشر شد. پس از فوت مرحوم دكتر رحمدل، افتخار سردبيري آن از شماره 9 به اينجانب واگذار گرديد كه تا پايان انتشار آن تداوم داشت. رويكرد و فعاليت علمي اين نشريه از بدو راه‌اندازي تا پايان عمر آن، همواره بر دو حوزه ادبي و زباني متمركز بود و از اين نظر، هم ادباي پژوهشگر و هم زبانشناسان محقق را يكجا جمع داشت. هرچند صبغه ادبي، بويژه ادب معاصر با گرايش‌هاي نقد و نظريه‌ها در آن پررنگ‌تر مي‌نمود، با اين حال، مقاله‌هاي زباني ارزشمند از پژوهشگران زباشناس و علاقه‌مند به اين حوزه در اين نشريه كم نبود، حتي دو شماره جداگانه آن (شماره‌هاي 20 و 30) به «ويژه‌نامه زبان و گويش» اختصاص داشت. انصافاً اين نشريه در طول مدت انتشار، با مديريت، برنامه‌ريزي و حركت روبه‌رشد خود در جامعه ادبي، خصوصاَ محافل علمي و دانشگاهي اعتبار و امتياز ويژه‌اي پيدا كرد، چنانكه براساس گزارش هفتمين جلسه شوراي راهبري ISC مورخ 15 مرداد 1390، در بين 666 نشريه فارسي‌زبان كه در پايگاه استنادي علوم جهان اسلام (ISC) نمايه شده‌اند، از نظر ضريب تاثير در رتبه نخست قرار گرفت. در اينجا شايسته است از تمام پژوهشگراني كه در طولِ مدت انتشارِ اين نشريه با ارسال مقالات علمي خود در ارتقاي جايگاه اين نشريه و اعتبار علمي آن مشاركت داشته‌اند، سپاسگزاري نمايم. مخصوصاً از مشاوران و ارزيابان نكته‌سنج و گرانقدري كه در پالايش مقاله‌ها با دفتر مجله همكاري نزديك و مستمري داشتند و از تصحيح و تنقيح و هرگونه افاضات ارزشمند مضايقه نمي‌فرمودند. دوفصلنامه «زبان فارسي و گويش‌هاي ايراني» جوانه‌اي است نو‌رُسته از اين ريشه و شاخه‌اي است برآمده از اين تنه، كه به‌مباركي با حسن نظر مسوولان دانشگاه گيلان و مساعدت كميسيون نشريات علمي كشور با كوله‌باري از تجارب پيشين پا به اقليم وجود گذاشته و هم‌اكنون به بار نوبرانه نشسته‌است. همكاري علمي پژوهشگران گرامي، اعم از محققان عرصه زبان و ادب فارسي، زبان‌شناسان، گويش‌شناسان و پژوهندگان زبان‌هاي باستاني و ساير علاقه‌مندان حوزه زبان فارسي و گويش‌هاي ايراني در شكوفايي و پرباري بيشتر و بهتر اين نشريه و تداوم نشر آن، يقيناً كمك فراواني خواهد نمود. اين نشريه به موضوعات عموميِ مرتبط با زبان فارسي و گويش‌هاي ايراني مي‌پردازد و هدف از انتشار آن، مطالعه، تحقيق و شناخت علمي زبان فارسي و گويش‌هاي ايراني از جنبه‌هاي گوناگون، و چاپ دستاوردهاي نوين پژوهشگران در اين حوزه است. قلمرو پژوهشي اين نشريه علاوه بر مطالعات تاريخي كه عمومآً مبتني بر متون ادبي و علمي زبان فارسي در طول تاريخ هزارساله آن است، مسايل زبان فارسي و گويش‌هاي ايراني امروز نيز هست. مطالعات مرتبط با نسخه‌شناسي و تصحيح متون، مسايل نظري مربوط به فرهنگ‌نويسي، بررسي‌هاي زباني بومي‌سروده‌ها، ريشه‌شناسي واژه‌ها و اصطلاحات، واژه‌سازي در متون كلاسيك و مترجَم زبان فارسي، تحليل شواهد گويشي در متون ادب فارسي، نقد علمي پژوهش‌هاي زبان فارسي و گويش‌‌هاي ايراني، و تحقيقات مرتبط با حوزه‌هاي آوايي، صرفي، نحوي و معنايي با رويكرد درزماني و همزماني از اهم مسايل و حوزه‌هاي مطالعاتي و پژوهشي اين نشريه در نظر گرفته شده‌است.