نمونه هايي از بومي سازي اسامي خاص در متن كتيبه بيستون

Samples of domestication of proper names in Bisotun inscription

بومي‌سازي يكي از شيوه‌هاي ترجمه است كه نظريه پردازاني چون ونوتي، براي توصيف روش‌هاي مشترك در ترجمه، در فرهنگ انگليسي ـ آمريكايي ابداع كرده اند. بدين‌صورت كه مترجم يك روش روان و شفاف اقتباس مي‌كند تا از خارجي‌بودن متن خارجي براي خوانندگان زبان مقصد بكاهد. مقصود از بومي‌سازي در تحقيق حاضر، بررسي فرآيندهاي واجي و تا حدي واژشناسي (صرف) اسامي خاص، در زبان عيلامي، اكّدي و يوناني است. البته به سبب آشنايي ذهني خواننده امروز، تاحدي فارسي نو را هم بررسي مي كنيم. اسامي خاص درون كتيبه به عنوان داده يا مصداق-هاي اصلي تحت فرآيندهاي بومي سازي قرار گرفته و در هريك از زبان هاي مذكور بررسي شده اند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه نظام واجي هر زباني خاص خودش است و اين فرآيند از زباني به زبان ديگر فرق مي كند. ممكن است زباني فاقد واجي باشد، درنتيجه نزديك ترين واج را به‌جاي واج مورد نظر به كار مي برد.

This study aims at surveying and describing the process of domestication of proper names in Bisotun inscription. Domestication is among the translation strategies that the theorists like Venuti invented it to describe the common translation techniques in the context of British-American culture. Based on this approach, a translator takes a transparent and fluent style to minimize the foreign trace of the text for target language readers. In this research, domestication means examining phonological and to some extent morphological (inflectional) aspects of proper names in Elamite, Akkadian, Greek and new Persian. Proper names of Bisotun inscription as the main data were undergone domestication processes and they were examined in each of the above-mentioned languages. The results showed that each language has its specific phonological system and they differ from one another. Some languages may lack certain phonemes. Thus, they would be replaced by the most similar phonemes