گذرايي در زبان فارسي بر مبناي برنامه كمينه گرا

Transitivity in Persian based on the Minimalist Approach

در اين مقاله مقوله نقشي گذرايي موجود بين مقوله نقشي اسناد و فعل مورد بررسي قرار گرفته‌است. اين پژوهش كه در چارچوب برنامه كمينه گراي بوورز (2002) صورت گرفته، نگاهي متفاوت به ويژگي گذرايي در زبان فارسي دارد. طبق اين رويكرد، گذرايي مقوله اي جهاني است كه در ساخت‌هايي از قبيل ساخت هاي متعدي معلوم، مجهول و ميانه وجود دارد. اگرچه هسته اين مقوله نقشي، كه مي تواند به صورت يك فرافكن بيشينه (گروه گذرايي) نمود يابد، قابليت اعطاي نقش تتايي به جايگاه مشخصگر خود را ندارد، اما در صورت داشتن مشخصه هاي في توانايي اعطاي حالت مفعولي به مفعول صريح را دارا خواهد بود. طبق تحليل حاضر و با استناد به داده هاي زبان فارسي (همانند زبان هاي انگليسي، آلماني، ايسلندي، اسكاتلندي، روسي و اوكرايني) عملكرد فعل سبك (فعل پوسته اي) لارسن (1988) در زبان فارسي را مي توان به دو گروه نقشي گذرايي و اسناد واگذار نمود.

In this article, it is argued that there is a functional category Tr (Transitivity) located between Pr (Predicate) and V (Verb) which is present in all transitive sentences in the Persian language, regardless of whether they are transitive active, passive or middle. Tr may contain a probe with (object) -features and assign accusative Case. In Persian, like other languages, as Bowers (2002) claims, in contrast to Pr, Tr does not assign a theta-role in its specifier position. Hence, the functions of the traditional light verb category "v" are split between Pr and Tr in Persian, like other languages studied by bowers (2002). Empirical evidence from Persian supports this claim as those from other languages studied by Bowers (2002), such as English, Russian, Scottish Gaelic, Icelandic, Ukrainian, and German. It seems that this approach can analyze the Persian data in an appropriate way.