مقياس مثبتنگري ايرانيان: ساخت و استانداردسازي

هدف از پژوهش حاضر ساخت ابزاري روا و معتبر بهمنظور سنجش مثبت نگري براي جمعيت دانشجويان ايراني بود. پژوهش حاضر شامل دو مرحله ساخت، متشكل از دو فاز تهيه نسخه پيشمقدماتي و نسخه مقدماتي و مرحله استانداردسازي مشتمل بر دو فاز بررسي ويژگيهاي روانسنجي و تهيه جدولهاي هنجاري بود. براي اين منظور در مرحله ساخت 105 آيتم نگارش شده و در انتهاي اين مرحله، مقياس مقدماتي با60 آيتم تهيه شد. در مرحله استانداردسازي نسخه نهايي بر اساس دادههاي گروه نمونهاي شامل 850 نفر از دانشجويان دانشگاههاي تهران و با 35 آيتم تهيه شد. در ضمن از مقياس تجديدنظرشده دلبستگي بزرگسالان، مقياس ملي سلامت روان دانشجويان و فرم كوتاه سياهه شخصيت پنجعاملي نئو بهعنوان ابزار بررسي روايي مقياس ساختهشده استفاده شد. در ادامه نيز جدولهاي هنجاري استخراج شد. نتايج حاصل از تحليل عاملي اكتشافي گروه بيانگر وجود چهار عامل و تحليل عاملي تاييدي نيز حاكي از برازش مناسبتر ساختاري با چهار عامل اصلاح شده است. بررسي اعتبار آيتمها، زيرمقياسها و كل مقياس مدل نهايي نشان داد كه دامنه ضرايب همگوني دروني زيرمقياسها بين 58/0 و 77/0 است. ضرايب همبستگي نمره آيتمها با نمره كل زيرمقياس مربوطه بين 28/0 و 68/0 است. همچنين بررسي روايي ملاكي مقياس بيانگر وجود روابط همسو و ناهمسوي ابزار بر اساس الگوهاي پيشبينيشده در پيشينه است. مقياس مثبتنگري از ويژگيهاي روانسنجي مناسب برخوردار است و ميتوان از آن بهعنوان ابزاري مناسب در مجموعههاي مشاورهاي و پژوهشي استفاده كرد.