خودكارآمدي ايمني و خودتنظيمي پيش‌بيني‌كنندگان حوادث شغلي كاركنان يك شركت صنعتي

Safety Self-efficacy and self-regulation predictorsʹʹ employeeʹʹs occupational accidents in an industrial company

مقدمه: حوادث شغلي كاركنان، سومين عامل مرگ و مير در جهان و دومين عامل مرگ در كشور ايران مي‌باشد. شناسايي عوامل موثر در حوادث شغلي، مي‌تواند در پيشگيري از اين حوادث مفيد باشد. يكي از اين عوامل، متغيرهاي شناختي مي‌باشد. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي متغيرهاي خودكارآمدي و خودتنظيمي به عنوان پيش بيني‌كنندگان حوادث شغلي كاركنان يك شركت صنعتي مي‌باشد. روش بررسي: در اين پژوهش توصيفي-همبستگي، جامعه آماري كليه كاركنان عملياتي شاغل در يك شركت صنعتي مي‌باشند (1160=N). 265 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. شركت كنندگان با استفاده از مقياس‌هاي خودكارآمدي ايمني، تمركز تنظيمي براي كار و نرخ گزارش‌دهي رويدادها مورد سنجش قرار گرفتند. براي تحليل داده‌ها از روش رگرسيون چندگانه و در بخش اعتباريابي از تحليل عاملي تاييدي با استفاده از نرم‌افزار AMOS نسخه 21 و ضريب همبستگي پيرسون با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19استفاده شد. نتايج: يافته‌ها نشان داد، ضريب همبستگي بين خودكارآمدي ايمني با حوادث شغلي و همچنين ضريب همبستگي بين تمركز پيشگيري با حوادث شغلي منفي و معني‌دار مي‌باشد(0001/0p < ). ضريب همبستگي بين تمركز پيشبردي با حوادث شغلي مثبت و معني‌دار مي‌باشد(0001/0p < ). تحليل رگرسيون با روش مرحله‌اي نشان داد از ميان 3 متغير مستقل، فقط دو متغير تمركز پيشگيري و خودكارآمدي ايمني معيار ورود به معادله رگرسيون را پيدا كردند (174/0R2=، 0001/0 > p). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر، اهميت دو متغير شناختي تمركز پيشگيري و خودكارآمدي ايمني را به عنوان پيش‌بيني‌كنندگان حوادث شغلي را نشان مي‌دهد. بنابراين توصيه مي‌شود به منظور گزينش افراد براي محيط‌هاي پرخطر و همچنين در دوره‌هاي آموزشي، بر اين متغيرها تاكيد شود.

Introduction: Accidents are the third leading cause of death in the world and the second cause in our country. Identifying the factors influencing occupational accidents in the prevention of these accidents are useful. One of these factors is cognitive variables. So, the aim of the present study was to investigate the relationship between self-efficacy and self-regulation as the predictions of the occupational accidents of the staff in an industrial company. Methods: In this descriptive – correlation study, the population are all operations employees working in an industry company (N= 1160). 265 employees were selected through stratified random sampling method. Participants in this study were measured by using safety self-efficacy, work regulatory focus at work and incident reporting rates scales. In order to analyze the data, the multiple regression analysis, and in the validation stage, the confirmatory factor analysis were applied using software AMOS-21 and the Pearson’s correlation coefficient was measured using software SPSS-19. Results: Findings indicated that correlation coefficients between safety self-efficacy with occupational accidents were negative and significant (p < 0.0001). Correlation coefficients between focus on preventing accidents with occupational accidents were negative and significant (p < 0.0001). Correlation coefficients between promotion focus with occupational accidents were positive and significant (p < 0.0001). Stepwise multiple regression analysis showed that from among the three independent variables, only two variables of prevention focus and safety self-efficacy found permit entry into the regression equation (R2=0.174, p < 0.0001). Conclusion: The results of this study showed the importance of two cognitive variables, prevention focuses and safety self-efficacy, as the predictions of occupational accidents. Therefore, in order to select people for high risk environments such as petrochemical industry and also in training courses it should be focused on these variables.